Als kind was ik al gek op het verzamelen van eikels, kastanjes, blaadjes, takjes, beukenootjes en nog meer. Dat is niet veranderd. De eerste kastanje die ik vind gaat steevast in mijn jaszak. Daar zit meestal ook nog wel een schelp in. Of een eikendopje. En mooie steentjes.
Onlangs kwam ik op een hardlooprondje langs een plek waar hazelnoten lagen. De bolsters (heet dat zo bij hazelnoten?) daarvan zijn erg decoratief. En de nootjes zien er niet alleen leuk uit, ze zijn ook nog lekker. Maar ja, tijdens het hardlopen heb ik geen zakken…
Vanavond liepen we, wél met zakken, nog even langs dezelfde plek. En raapten we twee handen vol met nootjes. Het was al bijna donker, anders had ik misschien nog wel wat meer gezocht. Nu denk ik dat ik nog een keer terug ga.
De mensen van ’t Zeeuws Landschap hadden al een stuk gedaan, als voorbeeld.
Na een eerste inspectie werd de taakverdeling gemaakt: de heren gingen bouwen (want ja, dat was met gereedschap, dús voor jongens, kennelijk) en de dames sjouwen. Takkenbezems zijn een vrouwending, kennelijk.
Met beleid en inzicht bepaalden de heren de loop van de ril en de plaats van eventuele paaltjes. Bestaande bomen en struiken gebruiken was natuurlijk de leukste uitdaging.
De heren bouwden onverdroten voort.
Het lijkt wel alsof er weinig gebruikt is, maar gelukkig kun je toch zien dat we best flink wat hout versjouwd hebben als je vanaf de andere kant kijkt: 
heerlijk!
Het was fris, maar het uitzicht en het licht waren geweldig. Evenals het eten.
Toen de zon onderging koelde het nog wat verder af.
De tuinfakkels bleven natuurlijk buiten.
k:)dootje 