Vanmorgen groot alarm in de achtertuin. Vader merel was in paniek.
En helaas terecht.
Waarschijnlijk in een samenwerking tussen een buurkat en de zilvermeeuw (ja, echt) die ik in de achtertuin zag is het nest dat in de druif zat omgekiept en leeggehaald.
Sneu…
Toen we de Bibliotheektoren in Leuven bezochten keken we natuurlijk ook even rond in de openbare gedeelten van de rest van het gebouw.
In de hal was een kleine tentoonstelling van oude boeken en documenten. In één van de vitrines lagen een paar Albums Amicorum (mijn hersens kraken nog over het Latijnse meervoud…).
Een Album Amicorum is een soort vriendenboek, de voorloper van het poëzie-album:
Leuven heeft ook een mooie pennenwinkel: Arteel Pennenhuis. Echt een walhalla voor een pennenfetisjist zoals ik. En niet alleen pennen, maar ook allerlei mooie kantoorbenodigdheden. En tassen. En opschrijfboekjes. Zei ik al dat ze mooie notitieboekjes hadden?
Afijn, we gingen er natuurlijk naar binnen. En we keken. Nou ja, ik keek. En nog eens. En nog meer.
De volgende dag gingen we terug. Want ja, pennen… Deze keer probeerde ik er een paar. En ik kocht er een. Ja, één. Budgettair was dat nog enigszins verantwoord. Ik kocht ook een boekje (natuurlijk) en inkt. Je bent fetisjist of niet, toch?
En dan nu de excuses waarom ik een pen en een boekje moest kopen.
De pen:
Een nieuw model van Cross. Hoef ik niet verder toe te lichten toch?
Het boekje:
Natuurlijk heb ik al notitieboekjes. Maar deze nog niet. En vertelde ik daarnet niet over het Album Amicorum? Dat leek me nou een mooie bestemming voor dit boekje. Goed excuus, toch?
Inmiddels hebben al een paar mensen wat in mijn boekje geschreven. Brr wist niet wat te schrijven. Daarom verraste hij me met dit schitterende op maat gemaakte doosje voor het boekje:
Heel glad afgewerkt en met afgeronde randjes en hoekjes.
Vandaag maakte Janet van Bags by-J een sluiting voor het doosje.
Het doosje gaat niet mee als het boekje op reis gaat, ik bewaar het er thuis in. Anders gaat het misschien stuk, dat is zonde!
En nu dus zien dat ik mijn Album Amicorum vol krijg!
Toen Meneer K:)dootje en ik een paar weken geleden aan de mast van Karel aan het klussen waren vond ik op het barbecueveld op de haven een merel-ei. Of een lijster-ei.
Aangevreten helaas.
Ongeveer een week geleden zag ik een vogel af en aan de druif in onze tuin in vliegen. Ik ging kijken en zag een pluk gras hangen.
Inmiddels is het een heel nest geworden.
Er zit nu ook een vogel op. Ik kan niet goed zien of het mevrouw merel is of een zanglijster, daarvoor zit ze te goed verstopt.
Als je goed kijkt zie je haar staart en een oogje. Wie hieraan kan zien wat het is mag het zeggen.
Het zal vast niet dezelfde vogel zijn als degene die op de haven een ei geroofd zag worden. Maar een tweede leg zal het wel zijn. Hopelijk blijven de katten, inclusief Groentekat, een beetje uit de buurt!
Met enige vertraging (oeps…) het laatste stukje van ons weekendje Leuven.
Zaterdagochtend begint weer met een heerlijk ontbijt. Daarna willen we graag de Sint Pieterskerk gaan bekijken. Gisteren konden we er niet verder dan tot het doksaal in, er was een mis waarin nieuwe misdienaars werden geïnstalleerd. Achter het doksaal, in de koorkerk en de kapellen, bevindt zich de schatkamer van de Sint Pieterskerk. Daar hangen verschillende schilderijen, zijn beelden te zien en staan andere kerkelijke schatten in vitrines.
Ook staat daar de sacramentstoren, geschonken door een van de gildes van de stad. Een geweldig gotisch bouwwerk, een kerktoren in de kerk. Heel gedetailleerd uitgewerkt.*
Na het bezoek aan de kerk drinken we nog een keer koffie bij fout-tea-four. Dat was gisteren immers goed bevallen.
Daarna gaan we de auto ophalen bij het hotel. Die mochten we daar gelukkig laten staan, ook al hadden we al uitgecheckt. Heel vriendelijk!
Het plan is via de Abdij van Tongerlo terug naar huis te rijden. Het avontuur zit erin dat we geen gedetailleerde kaart hebben dus of het plan daadwerkelijk tot uitvoer gaat komen is nog een beetje een vraag.
Gelukkig blijken ons richtingsgevoel en (beperkte) kennis van de topografie van België voldoende om de abdij te vinden! We hebben misschien niet de kortste route gevolgd, maar dat geeft niks.
We ontdekken dat de abdij pas over ongeveer een uur open gaat. En dat we bij de abdij zelf niet kunnen lunchen, hoewel dat wel aangegeven staat. We lopen (door de miezerregen die inmiddels al een tijdje valt) terug naar de auto en rijden het dorp weer een stukje in. Langs de weg naar de abdij hebben we namelijk een aantal horecagelegenheden gezien, waaronder een snackbar. En nu we toch in België zijn kunnen we mooi dè delicatesse hier voor de lunch gebruiken.
Echte Belgische frietjes met tartaarsaus.
Na de lunch is het gelukkig weer droog.
We rijden terug naar de abdij en lopen eerst een rondje over het binnenterrein. Het complex bestaat uit veel verschillende gebouwen, allemaal uit een andere tijd en in een andere stijl. Toch is het ook een geheel.
De kerk is heel sereen met bijzondere spreekgestoeltes en een mooi Mariabeeld boven de entree. Er is behalve de organist en wij tweeën verder niemand in de kerk. Het orgelspel vult de ruimte helemaal, een bijzondere sfeer.
Bij de abdij is ook het Da Vinci-museum. Daar is een kopie van Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci te zien. Geschilderd door Andrea di Bartoli Solario en naar verluidt heeft Da Vinci zelf de gezichten van Jezus en Johannes geschilderd. We mogen er geen foto’s maken dus om het te zien zullen jullie zelf moeten gaan kijken. Dat is absoluut de moeite waard! Het schilderij (anders dan het origineel is dit geen muurschildering maar een doek) is helemaal gerestaureerd en toont veel detail. De geluidsband met uitleg die wordt afgespeeld is erg informatief.
We lopen via het tuinhuisje en de overdekte tuingang terug naar de auto. De abdij was zeker ons avontuur op de Belgische wegen waard!
‘Toegang voor vrienden
Vijanden geen toegang’
*Tot mijn schande maakte ik vrijwel geen foto’s in de kerk. Als ik de foto’s van mams heb gekregen zal ik proberen het goed te maken en wat plaatjes toe te voegen. Dat is de kerk wel waard! Ook van de Abdij volgen dan nog wat foto’s.
Vandaag fietsten Meneer K:)dootje en ik samen met 8 vrienden en vriendinnen van mijn serviceclub (en nog 4500 anderen) de Delta Ride for the roses.
We reden 50 km en het was mooi. Mooi weer, mooi doel, mooi om zoveel mensen te zien die zich voor datzelfde doel inzetten. De stevige wind die we een groot deel van de tweede helft van de route tegen hadden maakte het daadwerkelijk sportief.
Het was mooi.
k:)dootje 