Dit voorjaar maakten de tuinmannen een prieel in onze tuin. Daar moet (nog steeds) een dak op komen zodat we een overdekt terras krijgen achterin de tuin. 

Bij een overdekt terras hoort, vind ik, ook verwarming. Een traditionele vuurkorf is onder een afdak niet echt handig. Een haard met schoorsteen is ook niet praktisch met een kunststof dak. Kortom, het was even zoeken. 

Uiteindelijk vond ik Magma. Een haard zonder schoorsteen maar wel afgesloten aan de bovenkant. Verplaatsbaar. En volgens de omschrijving bruikbaar bij een afdak omdat de warmte naar voren gaat en een geringe hoeveelheid rook wordt beloofd door ‘clean burn technology’*.

Gelukkig was Meneer K:)dootje vroeger bij de scouting en kostte het weinig moeite hem ervan te overtuigen dat we zo’n tuinhaard nódig hebben. Nog gelukkiger bleek de spaarpot met verjaardagsgeld, nieuwjaartjes-van-oma en andere redenen om geld in een spaarpot te stoppen zo vol te zijn dat het net leek alsof we heel doelgericht voor een tuinhaard spaarden. 

Uit praktische en esthetische overwegingen (ok, en een klein beetje financiële) bestelde ik de versie van Cortenstaal. Bewust roestig dus. 

Vorige week belde de pakjesbezorgmeneer. Met een enorme doos  

 Daarin zat een glimmende Magma.  

 Huh? Glimmend? Maar… Ik wilde toch een geroeste? 

Gelukkig regelde dat zichzelf snel. Na één dag buiten (ja, echt!) zag hij er al zo uit:  

 Het roest verscheen dus al snel en inmiddels is hij mooi koperkleurig roestig.  

 En hij doet het geweldig! Het is nog een klein beetje experimenteren hoe we zo weinig mogelijk rook maken (sorry buren…), maar dat gaat steeds beter. 

Er is toch niks mooiers dan in de vlammen staren?  

*omdat de rook door het vuur heen naar buiten gaat zou het geen rook meer moeten zijn. Ofzo.