augustus | 2022 | k:)dootje

Een paar jaar geleden nam mijn moeder bij het opruimen van het huis van haar vader twee naaimachines mee. Die bracht ze bij ons.

Dat klinkt misschien vreemder dan het is. Ik heb geen naaimachinewinkeltje of iets dergelijks, ik verzamel ze ook niet, we zijn slechts doorgangshuis. Een oom van Meneer K:)dootje woont namelijk het grootste deel van het jaar in Tanzania en verscheept daar regelmatig een container spullen naartoe. Spullen die hier niet veel (meer) waard zijn, doen daar vaak nog jaren prima dienst.

Een van de twee naaimachines was de Singer handnaaimachine waarop mijn moeder zelf nog had leren naaien. Ze kon me nog meer vertellen, deze ging mooi niet naar Tanzania!

Het duurde even, maar dit weekend onderwierp ik hem (haar?) eens aan een grondig onderzoek. Hij was heel compleet, zelfs met het originele boekje erbij. De koffer heeft daar dan ook een speciaal vakje voor.

Er zat weinig beweging in de machine, maar weinig is meer dan niets, dus ik toog aan de klus. Nou ja, klus… aan de spuit is een betere omschrijving. Het binnenwerk zag er behalve vuil verder goed uit. Dus waar ik erbij kan (dat blijkt bijna overal) heb ik het rietje van de spuitbus WD40 erin gestoken.

Na nog een keer inspuiten en een nacht laten staan, zat er vanmorgen wél beweging in! Met een oude tandenborstel poetste ik nog wat scharnierpunten verder op, en jawel!

‘Als een naaimachientje!’

Nog wat schoonmaakwerk later, kon ik een spoeltje winden:

En uiteindelijk wilde hij (zij?) ook naaien. De draadspanning is nog (op z’n best) willekeurig, dus daar moet ik nog verder aan prutsen/schoonmaken/op studeren, maar ik heb er al mee genaaid!

Ik vind het helemaal leuk. Mijn plan is om er het zonnezeil voor onder het afdak in de tuin mee te naaien. En nog een los zonnezeil. En als we vriendjes zijn geworden misschien nog wel meer. Groot voordeel: geen snoer!

Dus lekker buiten naaien, bijvoorbeeld. Zonder veel herrie te maken en zonder steeds te struikelen over het verlengsnoer.

(Ander ‘voordeel’: sjouw de naaimachine naar buiten en later weer naar binnen en je hebt meteen je krachttraining te pakken.)

Vijf jaar geleden waren we met de boot in Antwerpen en bezochten we de Vreemdelingenmarkt. Geweldig! Als je van koken houdt, of van fijne verse spullen, of ‘s morgens om tien uur cava wilt drinken met garnalenkroketjes erbij: elke zaterdag vanaf 8.00 uur op het Schouwburgplein.

Al een tijdje zat in mijn hoofd dat ik er wel weer eens heen wilde. Gisteravond opperde ik aan Meneer K:)dootje het idee vandaag naar de Vreemdelingenmarkt te gaan. En dan vroeg, zodat we het gebruikelijke programma voor de zaterdag ook konden afwerken. Want helaas eindigde onze vakantie vorig weekend al. Hierover later meer.

Meneer moest even slikken, vanwege het voorstel op zaterdag de wekker om zeven uur te zetten, maar vond het toch een goed idee.

Meteen uit de parkeergarage liepen we tegen een koffiekraam aan. Daar stond Bulletproof-coffee op het bord, dus dat moesten we proberen. Het blijkt koffie met opgeschuimde boter en kokosolie en dat smaakt veel beter dan het klinkt.

Daarna zijn we eerst een rondje over de markt gelopen om te kijken, voordat we iets gingen kopen. We wilden in elk geval kaas, fruit, kruiden en iets van olijven oid kopen.

Er is zó veel te zien!

We kochten alleen gedroogd eekhoorntjesbrood. Van de rest hebben we met onze ogen genoten.

We kochten van een aantal soorten een exemplaar. Eentje ja, dat is genoeg.

Een zuurdesembrood, dat Meneer hier portioneert zodat het in de vriezer past. We kochten ook nog een soort mammoetciabatta.

En natuurlijk wat kaasjes en een heerlijke tapenade voor bij de borrel.

Al met al waren we, zoals ik Meneer had beloofd, voor lunchtijd weer terug in Goes. Lunchen deden we uiteraard met boterhammen van het verse brood.

Waarna we ons keurig hebben gekweten van de reguliere taakjes zoals weekboodschappen, wassen, vegen, opruimen en klusjes. Het vooruitzicht van borrel en barbecue op de (volks)tuin met Yep hielp wel als motivatie 😉