En fietsen.

Al een tijdje voelde het hebben van twee auto’s die allebei maar heel weinig gebruikt worden voor mij ongemakkelijk.

Meneer gaat sinds een paar jaar veelal met de trein naar het werk en indien mogelijk ook naar werkafspraken. Vanwege praktische redenen ga ik wel met de auto naar mijn werk in Terneuzen: vanuit Goes is die Westerschelde een behoorlijke sta-in-de-weg voor andere vervoersopties. Met de bus zou nog kunnen, als ik het niet erg zou vinden pas om half zeven ‘s avonds weer thuis te zijn. Maar die stap heb ik nog niet gemaakt.

Sinds dit voorjaar werken we allebei uiteraard voornamelijk thuis, wat betekent dat beide auto’s nóg minder te doen hadden. Ik denk dat we gemiddeld allebei een halve dag per week weg waren.

In het kader van de andere dingen die we proberen te doen om bewust met de aarde om te gaan, voelden die twee auto’s voor mij dus steeds ongemakkelijker. Ik overlegde daarom met Meneer, en besloot twee weken geleden daadwerkelijk de stap te zetten: mijn Ford Ka verkopen en in plaats daarvan een elektrische fiets kopen. Zodat afstanden tot zo’n 25 km reëel te doen zijn op de fiets, in die zin dat ik dan niet zodanig bezweet aankom dat ik eerst moet omkleden of zelfs douchen voordat ik bijvoorbeeld met goed fatsoen kan gaan vergaderen.

Mijn Ka moest voor een beurt naar de garage. Ik kocht hem daar tien jaar geleden nieuw. Zij wilden hem wel van me terugkopen, voor een leuke prijs. Ik bracht, terwijl ik wachtte tot mijn auto klaar was, een bezoekje aan de fietsenwinkel. Ik kreeg een idee wat ik wilde (middenmotor, redelijk sportieve zit, ook goed kunnen fietsen zonder de ondersteuning aan (in de stad) en een redelijk stevige accu) en wat dat ongeveer ging kosten.

Afgelopen vrijdag bracht ik mijn auto weg. Toch gek!

Op de heenweg stopte ik weer bij de fietsenwinkel en kocht ik een fiets. Dat klinkt korter dan het was. Na een paar uur (proberen, zoeken, passen, proberen, stellen, proberen) kwam ik uit op een Gazelle (Ultimate C8+ HMB, in Orion Blue). Zithouding en framemaat waren sowieso naar wens, maar de aandrijving was met een band en eigenlijk had ik bedacht dat ik een derailleur wilde. Vanwege het ook zonder ondersteuning willen fietsen. In de stad vind ik het anders al snel veel te hard gaan.

Nou is de hele wereld kennelijk elektrisch gaan fietsen, en kun je qua levertijd tegenwoordig beter een auto kopen dan een elektrische fiets, geloof ik. Mei 2021, was dan ook de eerste mogelijkheid om misschien de gewenste configuratie geleverd te krijgen. Dus nog maar een (wat groter) rondje op de fiets met de bandaandrijving gereden. En dat reed ook soepel genoeg naar m’n zin met de motor uit.

Dus:

Natuurlijk wilde ik nog fietstassen erbij. En er zat geen bel op, wat mij de mogelijkheid bood daar toch nog een roze accent aan de fiets toe te voegen.

Ik kon m’n nieuwe fiets meteen zaterdag al ophalen! Dus gisteren fietste ik elektrisch van Kruiningen naar huis, nadat Meneer me naar de fietsenwinkel had gebracht. Dat wilde hij maar al te graag doen, nieuwsgierig als hij inmiddels was naar mijn nieuwe fiets.

Het fietst heerlijk! De ondersteuning is voor dit soort afstanden echt fijn. Met maar een beetje moeite reed ik met gemak 25 km/u, ook ‘berg op’: de Vlakebrug op.

Inmiddels zoek ik al naar excuses om met mijn nieuwe speelgoed te spelen. Dat wordt ongetwijfeld straks stukken minder, maar ik ben hoe dan ook heel blij met m’n nieuwe fiets.

Samengevat: ik verkocht mijn Ka en ga Volvo rijden*.

*Om een of andere reden heeft díe mededeling status. Terwijl ‘ik verkocht mijn auto en ga voortaan meer fietsen’ in deze tijd, waarin we allemaal de mond vol hebben van ‘het klimaat’ nog steeds ongewoon is.

Vind ik stom. Maar dat is puur persoonlijk. En van mij mag iedereen vinden wat hij/zij vindt. Ga ik nog een stukje fietsen 😉