Zondag gingen we met Lies en Yep naar De Pont. Dat was prachtig en daar ga ik ook nog wel wat over schrijven misschien, maar eerst dit.

Meneer K:)dootje en Yep zijn samen jarig, binnenkort weer. In de museumwinkel van De Pont vond ik een cadeautje voor hen samen. Zondag na de heerlijke door Lies bereide maaltijd (frietjes met stoofvlees) kregen de heren meteen hun cadeautje. En daar moesten we mee spelen.

Heel leuk vormgegeven, zelfs het doosje (dan heb je mij al…):

Tachtig kleine kaartjes met allerlei lijntjes erop. De kunst is een lange lijn te maken, of een gesloten vorm. Dat lijkt niet ingewikkeld, maar met nog vier andere mensen aan tafel met elk hun eigen plan blijken de mogelijkheden tot vooruitplannen beperkt. Om precies te zijn: een kaartje lang. Gemiddeld.

Het fotograferen van de grijze kaartjes met fel oranje lijnen is een uitdaging, zeker bij lamplicht. Maar goed, om het principe te demonstreren doet de foto wel dienst.

Onze ‘gesloten vormen’ bereikten nog geen grotere omvang dan zes kaartjes, de langste lijn liep over dertien kaartjes.

We speelden de variant waarbij iedereen maar een kaartje op handen heeft. Het kwam desondanks in twee potjes maar twee of drie keer voor dat iemand echt nergens kon aanleggen.

Behalve dat het mooi is vormgegeven, is het ook leuk om te spelen. Wij hebben ons in elk geval goed vermaakt, en we zijn elkaar ondanks allerlei al dan niet moedwillige sabotage-acties niet in de haren gevlogen.

Er wordt nu een logeerschema voor Linjaa opgesteld.