Achterbank

Een paar jaar geleden lieten we het terras achterin de tuin opnieuw straten en er een prieel overheen zetten. Vorig jaar is daar een afdak van gemaakt.

Een paar weken geleden kocht ik een hoekbank voor op het terras. Het in elkaar zetten was even gedoe, maar met hulp van mams en een boormachine werd het toch de bedoelde bank.

Hij moet nog wat verder in de hoek, maar dan moet het haardhout eerst verplaatst. Voorlopig staat de bank hier ook prima.

Tafeltje weer terug, struik uit de tuin erop: heerlijk!

En het uitzicht vanuit de nieuwe achterkamer is ook erg leuk:

Voor mijn verjaardag kreeg ik een tijdje geleden wolletjes in allerlei vrolijke kleurtjes. Ik had al bedacht dat dat een kussen voor de tuinbank werd voordat de bank er was, en was er ook alvast aan begonnen.

Gisteren haakte ik het af, vandaag het binnenkussen erin: tadaaa!

Inmiddels is de achterbank zo’n beetje mijn nieuwe woonplek geworden…

Projectboek

De meeste mensen in mijn omgeving weten inmiddels dat ik van opschrijfboekjes houd. Sommigen denken daar het hunne van. Van anderen krijg ik af en toe een mooi boekje cadeau. 

Deze kreeg ik van Lies. Mooi hè?

Deze week bedacht ik waar ik het voor ging gebruiken: Het bijhouden van mijn projecten dus. Links een foto, rechts de informatie. 

Al te vaak bedacht ik pas als ik iets had weggegeven of verkocht dat het handig was geweest als ik had opgeschreven welk garen ik gebruikte. En welke naalddikte. En of ik volgende keer dingen anders zou doen. En of het patroon klopte of dat ik het ergens aanpaste. Met hoeveel steken ik begon. Kortom: nuttige informatie. 

Nu heb ik daar dus een boekje voor. Hopelijk lukt het me ook om het netjes bij te houden. Dat zou natuurlijk wel buitengewoon praktisch zijn…

Nieuwe sjaal

Eind december gingen wij een paar dagen naar Groningen. We bezochten de tentoonstelling van Rodin in het Groninger Museum (geweldig!) en wandelden lekker door de stad. 

Op de terugweg moesten we naar Joure. Meneer K:)dootje wilde daar onderdelen voor zijn boot* kopen. Ik had opgezocht dat er ook een wolwinkel is in Joure: Ajoure Breiboutique. Dus daar ging ik heen toen Meneer ging winkelen. 

Ooooo… wat een mooie garens! O!

Natuurlijk kocht ik wat. Ik kreeg het mee in een geweldige tas: 

De inhoud: Linksboven: garen voor een nieuwe sjaal omdat de mijne versleten raakt. Linksonder: mooi garen van een merk dat ik niet ken en graag wil proberen. Rechts: heeeeeeel zachte merino. Zei ik al O?

Natuurlijk was ik al vanalles aan het haken. Maar op oudejaarsdag vond ik dat ik wel mocht beginnen aan mijn nieuwe sjaal. Garen van Louise Harding, merino met zijde. Zacht!! Het schiet lekker op, ’s avond op nieuwjaarsdag ben ik al een eindje op weg met de tweede bol. 

En 3 januari was hij klaar:  Nee, hij is niet geblockt. En ja, in daglicht zijn de kleuren nóg veel mooier. 

En dit was alles wat er over was: 

Dus nu heb ik een nieuwe sjaal. Ik doe hem niet meer uit. 

*voor degenen die zich zorgen maken dat we inmiddels een rederij zijn begonnen: deze is radiografisch bestuurbaar. Dus het valt mee.

Muts

Mijn nichtje kreeg een muts van Sint. Ik hielp de beste man een handje, hij had het immers druk genoeg. 

Mijn achternichtje zag een foto van mijn nichtje met haar muts en wilde maar een ding: zo’n muts. Kleinigheidje: de Sint was inmiddels het land uit. 

Het was maar goed dat ik hem met die eerste muts geholpen had…

Dames & Draadjes

Vandaag is de derde donderdag van de maand: Dames&Draadjes-dag! Bij Taart & Tafel komen we ’s avonds met een clubje bij elkaar. Er wordt gehaakt, gebreid, geborduurd en uiteraard gekletst. 

Jacolien verzorgt koffie en thee voor ons, en natuurlijk -versgebakken- taart. Iedereen heeft haar favoriete taart, maar deze keer waren we erg eensgezind: iedereen nam Pepernotentaart.  Heerlijk! Als je in de buurt bent moet je zeker gaan proeven! 

Vakantiesjaal

De eerste zaterdag van de vakantie ging ik naar de heerlijke wolwinkel van Jeanet Jaffari in Arnemuiden. En natuurlijk ging ik daar niet weg zonder vakantiewol.

Zonder concrete plannen kocht ik drie verschillende soorten wol: blauwe Findley Dappled van Juniper Moon Farm, Taiyo 4 Ply van Noro en auberginekleurige ..Cowgirlblues Merino Lace Single. Van alles genoeg om in elk geval een sjaal of omslagdoek van te haken.

Omdat het bij elkaar niet zoveel was
Omdat we deze keer genoeg bergruimte aan boord hadden
Omdat Meneer K:)dootje inmiddels al geen wenkbrauw meer optrekt bij de lading wol die ik meesleep op vakantie ging het allemaal mee, samen met nog wat andere wol. Je moet immers reserve hebben: het zou vreselijk zijn om droog te vallen tijdens de vakantie.

Al voordat we weggingen experimenteerde ik wat met de Findley Dampled. Het was immers al vakantie. Heerlijk garen! Heel zacht (50% zijde en 50% merinowol, dus wat wil je), heel licht en heel fijn te verwerken. Met een haaknaald van 5 mm dik haakte ik een opzetje voor een sjaal. 

Het beviel me wel en daarmee werd dit in elk geval een vakantieproject. Had ik al gezegd dat het heel fijn garen is? Het (zelfbedachte) patroon bleek ook lekker weg te haken dus al snel kon ik ook zien of het een beetje werd wat ik wilde.  Ja dus.

Uiteindelijk had ik de sjaal pas net na de vakantie af (ik haakte onderweg ook nog een stukje aan een ander project).

Voor het blocken zag hij er zo uit: 

Na het blocken was hij bijna twee keer zo groot en beter in vorm: 

De sjaal is heerlijk zacht en licht. En Groot: 

Het was een fijn vakantieproject. Het garen is ook heel fijn, dat wil ik zeker nog wel eens gebruiken. Ik ga ook eens bekijken of het er ook in uni-kleuren is, dat lijkt me ook mooi.

Deken voor Noor

Het was een wat langdurig project, de Deken voor Noor. Projecten bestaande uit kleine delen met veel af te hechten draadjes en naaiwerk zijn niet mijn favoriet. 

Toch koos ik voor de deken voor mijn nichtje een patroon uit met precies al die kenmerken. Tja, dan duurt het dus even voordat hij klaar is. Driekwart jaar later dan gepland (echt) was het dan toch zover en net voor de vakantie kon ik de dame in kwestie (bijna drie inmiddels) haar deken overhandigen. 


Nu heeft ze net als haar oudere broer een eigen deken. 

De reactie? ‘Oooo. Róze!’

(Niet te fotograferen trouwens, zo’n deken met een bobbeltjespatroon.)

Zomersjaal

Ik haakte een sjaal voor bij mijn nieuwe zomerjas.

Het patroon is van Wieke van Keulen en gebruikte ik al eerder, het heet ‘Perfect Darkness’. Het garen is Unikat, Zomerliefde. Ik kocht de bol vorig jaar al maar vond nu pas een goede bestemming. 

Niet helemaal een briljante foto, maar dit is de jas waar de sjaal bij mag. 

Onbreibare wol

  Al weer een tijd geleden kreeg ik van Lies de vraag of ik haar onbreibare wol asiel wilde verlenen. Maar natuurlijk. Alle wol verdient asiel! Het was ook niet zo dat Lies de wol op straat wilde zetten, maar zelfs na jaren marineren was het nog niet tot een project getransformeerd. Lies vond dat de wol beter verdiende. 
Toen ik het kreeg was het midden in de zomer. Niet zo’n goed moment voor wol. Dat is toch meer de tijd voor katoen en ander luchtigs. Wel schoten er meteen een paar ideeën door mijn hoofd. 

Toen ik onlangs weer eens in mijn favoriete wolwinkel was (Atelier Bernardien in Oostkapelle) moest ik weer aan de onbreibare wol denken. En aan een van de ideeën die ik daarover had. Kort en goed: ik kocht op de gok een hoeveelheid donkerblauwe wol (Lana Grossa Bingo).

Een paar weken heb ik me in kunnen houden en eerst andere projecten af gemaakt. Hoewel er nog genoeg ligt kon ik het geroep van de onbreibare wol gisteren niet langer verdragen. Ik was natuurlijk niet vreselijk nieuwsgierig hoe het zou worden en of het effect dat ik in gedachten had ook werkelijkheid zou worden. Nee, ik vond het gewoon zielig voor de wol. Zó dicht bij een bestemming en dan nog zó lang moeten wachten. Pffff…

  Tadaaa! 

Onbreibare wol is (mee-)haakbaar!

  Met dank aan het schitterende weer buiten (ahem) voor de briljante belichting (ahem). Er zitten dus ook nog op de foto onzichtbare glitters in.
In elk geval: het werd een col, hij is heerlijk zacht en warm, de onbreibare wol is nog maar voor de helft op, de blauwe wol voor meer dan de helft, ik moet nodig weer naar de wolwinkel, het is weer voor warme dingen en mijn andere projecten voelen zich achtergesteld. 

Had ik al gezegd dat ik hem leuk vind?

(De onbreibare wol is van Natural Yarns, Adèle’s Mohair, Magic Balls, kleur Midnight. De donkerblauwe wol van Lana Grossa, Bingo, kleur 014).

De muts haakte ik ook pas. Daar vertel ik misschien volgende keer wel over. 

Unikat

Thuiskomen en dan dit in je brievenbus vinden.  

Iets heel veel ergers is er voor wolaholics denk ik niet. 

Ik wachtte met kloppend hart op mijn bestelling Unikat-garen. Hakers kennen het wel: dat garen met dat mooie kleurverloop. Dat wordt gemaakt door dit atelier en kent een levertijd van 28 dagen. Een mooie oefening in geduld* dus. 

Vorige week kreeg ik een e-mail dat mijn bestelling was meegegeven aan de pakketdienst. Joepie! En vorige week zaterdag bleek dus de bezorger geweest. Uiteraard wachtte ik héél geduldig tot het dinsdag was. Uit pure frustratie haakte ik nog maar een Southbay-omslagdoek met garen uit de voorraad:  


En jawel: dinsdag stond de pakketbezorger al ’s morgens op de stoep! Oooo!

 Groentekat is ook nieuwsgierig. Kat+doos=hit.

   

  

O. 

Elke klos heeft zijn eigen knoopje meegekregen, wat gezellig!

Inmiddels begon ik natuurlijk met het garen te haken. Zoals ik al vaker hoorde haakt het prettig, je moet alleen opletten dat je niet tussen de losse draadjes steekt. Het eerste knoopje van een kleurwisseling heb ik gehad. Het draad is zo dun dat het knoopje geen belemmering is.  


Ik haak nu (op bestelling) met Knallfrosch een Perfect Darkness-sjaal, naar het patroon van Wieke van Keulen.   

*geduld is wachten zonder boos te worden.