Eerder schreef ik over de hele episode met mijn duim. Wat onderzoeken, waaronder foto’s en een echo, later is nog steeds niet duidelijk wat er aan de hand is. Maar het is intussen wel bijna over.

Hoera!

Toch zat ik vanmorgen weer bij het hand- en polscentrum.

Omdat mijn rechterwijsvinger die extra aandacht kennelijk wel leuk vond en dat ook wilde. Van mij had het niet gehoeven, maar na een week of zes vakkundig negeren was het niet langer te ontkennen: het gaat niet vanzelf over.

Dus nu heb ik een nieuwe gadget: En gaan we weer verder zoeken naar wat er met mijn handen is. Intussen wijs ik even niet.