Handnaaimachine

Een paar jaar geleden nam mijn moeder bij het opruimen van het huis van haar vader twee naaimachines mee. Die bracht ze bij ons.

Dat klinkt misschien vreemder dan het is. Ik heb geen naaimachinewinkeltje of iets dergelijks, ik verzamel ze ook niet, we zijn slechts doorgangshuis. Een oom van Meneer K:)dootje woont namelijk het grootste deel van het jaar in Tanzania en verscheept daar regelmatig een container spullen naartoe. Spullen die hier niet veel (meer) waard zijn, doen daar vaak nog jaren prima dienst.

Een van de twee naaimachines was de Singer handnaaimachine waarop mijn moeder zelf nog had leren naaien. Ze kon me nog meer vertellen, deze ging mooi niet naar Tanzania!

Het duurde even, maar dit weekend onderwierp ik hem (haar?) eens aan een grondig onderzoek. Hij was heel compleet, zelfs met het originele boekje erbij. De koffer heeft daar dan ook een speciaal vakje voor.

Er zat weinig beweging in de machine, maar weinig is meer dan niets, dus ik toog aan de klus. Nou ja, klus… aan de spuit is een betere omschrijving. Het binnenwerk zag er behalve vuil verder goed uit. Dus waar ik erbij kan (dat blijkt bijna overal) heb ik het rietje van de spuitbus WD40 erin gestoken.

Na nog een keer inspuiten en een nacht laten staan, zat er vanmorgen wél beweging in! Met een oude tandenborstel poetste ik nog wat scharnierpunten verder op, en jawel!

‘Als een naaimachientje!’

Nog wat schoonmaakwerk later, kon ik een spoeltje winden:

En uiteindelijk wilde hij (zij?) ook naaien. De draadspanning is nog (op z’n best) willekeurig, dus daar moet ik nog verder aan prutsen/schoonmaken/op studeren, maar ik heb er al mee genaaid!

De ‘goede’ kant
De onderkant…

Ik vind het helemaal leuk. Mijn plan is om er het zonnezeil voor onder het afdak in de tuin mee te naaien. En nog een los zonnezeil. En als we vriendjes zijn geworden misschien nog wel meer. Groot voordeel: geen snoer!

Dus lekker buiten naaien, bijvoorbeeld. Zonder veel herrie te maken en zonder steeds te struikelen over het verlengsnoer.

(Ander ‘voordeel’: sjouw de naaimachine naar buiten en later weer naar binnen en je hebt meteen je krachttraining te pakken.)

Meneer en Joep in de tuin

Meneer K:)dootje pootte aardappeltjes. Joep groef ze op om te kijken of het goed ging.

Meneer bedekte de aardappeltjes opnieuw. Joep groef ze weer op.

Meneer bedekte ze en bedacht allerlei constructies om te voorkomen dat Joep ze opgroef. Joep testte de constructies.

Uiteindelijk heeft meneer gewonnen.

Vandaag oogstte Meneer de aardappeltjes die ‘negen wekers’ schijnen te heten.

Uiteraard heeft Joep geholpen bij het oogsten. En heeft hij op de geoogste aardappels gepast terwijl ze lagen te drogen.

Vogels!

Bij ons in de tuin komen meestal veel vogels. Ik werk dat ook graag een beetje in de hand door ze te voeren. Dan kunnen wij ze namelijk bekijken terwijl zij hun maaltijd nuttigen, dat noemen ze een win-win-situatie in managementland, geloof ik.

Meneer K:)dootje en ik hadden al een tijdje het voornemen een kleine verrekijker aan te schaffen om vogeltjes te kijken. In dat kader werd ik afgelopen voorjaar lid van Vogelbescherming Nederland, die hebben namelijk een mooi assortiment verrekijkers.

Vorige week bestelde ik flink wat vogelvoer:

Bio vogelzaad voor in de voedersilo.
Een huisje met vetblokken (in de hoop dat een heel huisje meenemen zelfs de kauwen te gortig is)
Een gevulde halve kokosnoot (omdat ik die zo leuk vind)
Roodborstjes-strooivoer

En nu maar hopen dat Joep de vogeltjes ook vooral leuk vindt om naar te kijken…

Stern II 8×32

Wij zijn in elk geval helemaal klaar om vogels te kijken!

Tuinadoptie

Lies en Yep hebben een Volkstuin. Met een hoofdletter, want van serieus formaat. En met een geweldige ligging, dat ook.

Uit zo’n tuin komt, mits je het eerst zaait en plant natuurlijk, een boel lekkers. Al jaren delen wij in dat lekkers, waarvoor we tot nu toe weinig anders deden dan het klaarmaken en opeten. Dat evonden we niet meer in verhouding, dus stelden we voor een deel van de werkzaamheden te adopteren. De reactie op het voorstel was ‘graag!’, dus nu zijn we adoptietuiniers.

Ik groef kuilen.

Gisteravond gingen we nog even naar de tuin. Meneer K:)dootje hielp met de jaarlijkse strijd ‘Yep tegen net en kersenboom’ (ze wonnen, uiteraard), ik groef kuilen.

Dat deed ik op de plaats waar nog oude aspergeklauwen (ik heb het niet verzonnen) in de grond zaten. Die kon ik er dan mooi meteen uithalen. Dat ik meteen ook drie mierennesten uitgroef was ook niet verkeerd, gezien de hoeveelheid daarvan in de gehele tuin.

De associatie met klauwen heb ik nog niet helemaal, ik vond het meer dikke spaghetti. Hoe dan ook: het is een flinke berg wortels, en de grond is daar weer klaar voor iets anders.

En ik kon meteen ‘sporten’ afstrepen van mijn te-doen-lijstje van gisteren…

Zei ik al dat de ligging geweldig is?

Slijmerig

Van die grote bruin-met-oranje naaktslakken. Is er iemand die ze leuk vindt? Ik vind ze in elk geval víes!

Onze tuin is ervan vergeven, helaas. Dat betekent dat zaadjes die er nog slechts over denken te ontkiemen al worden opgegeten. Plantjes die het lukt hun kopje boven de grond te steken worden meteen onthoofd. Iets grotere plantjes die door mij geplant worden zijn in geen tijd verdwenen. En grote planten worden ernstig verminkt.

Behalve uiteraard alles wat we niet in de tuin willen. Klaver in alle soorten, zevenblad, gras, uitgezaaide bramen, een schattige-roze-bloemetjes-met-springpeul-uitzaai-mechanisme kruid, paardebloemen: blijven allemaal onaangetast.

Al een paar jaar hebben we zo’n explosie van slakken. De huisjesslakken worden nog een klein beetje beteugeld door diverse vogels, maar ook daarvan kruipen inmiddels exemplaren formaat wijngaardslak door de tuin.

Een effectieve oplossing vond ik nog niet. Slakkenkorrels is geen optie, vanwege de hoeveelheid katten die onze tuin bezoeken. Inclusief Groentekat, uiteraard.

Afgelopen week bezocht ik met mams het tuincentrum om nieuwe plantjes voor de groentetuin. ’s Middag heb ik ze meteen geplant en ’s avonds maakten Meneer K:)dootje en ik biervallen: bekertjes gevuld met bier, ingegraven tussen de plantjes.

De volgende ochtend hengelde ik twaalf lijken uit de bekertjes. Maar uiteraard waren de plantjes toch aangevreten. Gisteravond ving ik, samen met Meneer K:)dootje, een klein emmertje vol slakken. Die mogen met de GFT-vak mee. Als dit geen tuinafval is…

Met mams kocht ik ook koperband. Dat zou moeten werken tegen slakken. Vandaag maakte ik met behulp van oude tabbladen en insteekhoesjes beschermrondjes voor de plantjes. Dus nu ziet de tuin er zo uit:

Vanmorgen waren de slakken in de groenbak grotendeels al omhoog gekropen tot tegen de binnenkant van het deksel. Toen ik de bak opendeed, bleven er zelfs slijmdraden tussen het deksel en de bak hangen. Zó verschrikkelijk VIES!! We hebben nu toch maar een massamoord beraamd en slakkenkorrels in de bak gestrooid nadat we de slakken weer naar beneden hadden geduwd…

(Dat slijm is overigens hardnekkig!! Het emmertje waarmee ik ze ving wil niet meer schoon worden.)

Experimenteten

Afgelopen zondag gingen Meneer en ik barbecueën. Dat doen we wel vaker, dus is dat weinig nieuwswaardig.

De afgelopen maanden hebben we wel een aantal nieuwe recepten geprobeerd / bedacht, waardoor we nu vrijwel de hele maaltijd op de barbecue (kunnen) klaarmaken.

Gegrilde groente is natuurlijk niet echt avontuurlijk, evenmin als gepofte aardappels dat zijn.

Gepofte bietjes met knoflook, daarna verwerkt tot salade, eventueel met geitenkaas of fèta en rucola is wel wat avontuurlijker. Salade van op de kolen geblakerde paprika’s is heel niet vervelend.

Qua vlees was het nog redelijk standaard, vonden wij. Maar afgelopen zondag bedacht ik nieuwe marinade voor de kip: limoncello, (gedroogde) rode peper, olijfolie en zout. Minimaal een half uur marineren. Jum!

En we maakten al verschillende keren ‘in appelcider gemarineerde zalm met bosui op cederhout’. Nu probeerden we kabeljauwfilet met hete tomatenjam op cederhout.

Het kan nog wat meer zout hebben, maar ook dit experiment was geslaagd.

Het ziet er leuk uit hoor, limoncello, maar lekker vind ik het niet…

Achterbank

Een paar jaar geleden lieten we het terras achterin de tuin opnieuw straten en er een prieel overheen zetten. Vorig jaar is daar een afdak van gemaakt.

Een paar weken geleden kocht ik een hoekbank voor op het terras. Het in elkaar zetten was even gedoe, maar met hulp van mams en een boormachine werd het toch de bedoelde bank.

Hij moet nog wat verder in de hoek, maar dan moet het haardhout eerst verplaatst. Voorlopig staat de bank hier ook prima.

Tafeltje weer terug, struik uit de tuin erop: heerlijk!

En het uitzicht vanuit de nieuwe achterkamer is ook erg leuk:

Voor mijn verjaardag kreeg ik een tijdje geleden wolletjes in allerlei vrolijke kleurtjes. Ik had al bedacht dat dat een kussen voor de tuinbank werd voordat de bank er was, en was er ook alvast aan begonnen.

Gisteren haakte ik het af, vandaag het binnenkussen erin: tadaaa!

Inmiddels is de achterbank zo’n beetje mijn nieuwe woonplek geworden…

Work-out

Als het goed is komen de tuinmeneren binnenkort ons terras opnieuw bestraten en een paadje leggen. 

We spraken met ze af dat we zelf de oude bestrating zouden weghalen. 

Van de week haalde Meneer K:)dootje al een aantal tegels weg. 

Vanmorgen deed ik ook een stukje. Vijftien tegels en een aantal rijtjes klinkers. Meer kreeg ik niet gedaan. In eerste instantie vond ik dat vrij karig. Tot ik daarnet bedacht dat ik daarmee in ongeveer een uur tijd zo’n 425 kg heb versjouwd. 


O…


Vijftien maal 28,2 kg, althans, dat zegt Google dat dit soort tegels per stuk wegen. 

Ik hoef niet meer naar de sportschool…

Drempel

Het is mode zoveel mogelijk drempels te slechten. 

Dus lieten wij afgelopen week een nieuwe leggen. 

Eerst zaagde de aannemer (Bouwbedrijf Van Loo) stukken uit mijn huis.  Beetje tochtig wel…

Hoopgevend!

En het past. 

Toen ik weg moest was het al bijna klaar. Inmiddels zelfs helemaal. Nu moet er alleen nog een kwast verf overheen. 

Binnenkort komt de tuinmeneer om het terras opnieuw te straten. En dan wel zo dat de dorpel van de tuindeuren niet meer zijn adem hoeft in te houden om er überhaupt tussen te passen. Wat de oorzaak van het vergaan van de vorig was. Wie kan er nou jaren zijn adem inhouden zonder problemen?

Aardbeien!

Ik vertelde al dat mijn mams tijdens onze vakantie onze tuin onderhanden nam. 

Ze plantte onder andere een aantal aardbeienplantjes. Ik verheugde me al op aardbeien uit eigen tuin volgend jaar. 

Maar…


Gisteren plukte ik de eerste aarbeien, vooruit, aardbeitjes al!