Groentetuin

IMG_4413

Vandaag ontgon ik weer een stukje van de tuin.
Eigenlijk waren het een paar stukjes. Een daarvan ligt rechts van de groentetuin, die is dus weer een stukje groter geworden. Op de foto staat de hele groentetuin tot nu toe, het extra stukje kun je nog net zien.

Omdat de groentetuin er al eventjes kaal en zielig bij lag toog ik vanmiddag naar het tuincentrum om plantjes. Dat voelt een klein beetje als valsspelen, maar gelukkig kocht ik ter compensatie ook nog wat zakjes zaad.
Met de plantjes ziet het er ineens al een stuk meer als een groentetuin uit, ik denk ook dat ik een gelukzalige zucht hoorde toen ik klaar was met water geven.

Wat eten wij deze zomer?
Frambozen (maar die struik stond er al)
Pomodori
Minikomkommers
Paarse paprika’s
Courgette
Pluksla

En knoflook. Die stond elders in de tuin en vorig jaar vergat ik die te oogsten. Dus nu heb ik de eentenige plantjes verplaatst naar de groentetuin. Hopelijk niet (ook) een vergeethoekje. Er staan er zes, de andere twaalf miniknoflookjes zijn nu al bestemd voor consumptie. Dus als jullie knoflook ruiken dan zijn wij het. 🙂

Als straks het volgende stukje groentetuin klaar is komen daar nog bietjes, radijsjes en pompoen te staan.
En als het heel mooi weer blijft misschien de peperplantjes, maar ik denk dat ik die maar op de vensterbank houd.

Ook de kruidentuin kreeg vandaag uitbreiding: platte peterselie en griekse oregano staan er nu ook. Naast de citroenmelisse, zwarte pepermunt, bieslook, rozemarijn, tijm en salie (en tussen elke plant in de buurt nog wel sprietjes bieslook omdat die per ongeluk in het zaad was geschoten…).

Overigens ben ik heel blij dat het geregend heeft de afgelopen weken. Nu is de grond tenminste een beetje te bewerken. Klein (heel klein maar hoor) nadeeltje is wel dat alle planten meteen zijn ontploft. Inclusief het zevenblad.
Het aanvalsplan voor de komende dagen is dus: ten aanval!

MAS

Het was vandaag vies weer. Een zondagse wandeling was dus niet zo heel aantrekkelijk. Maar het vooruitzicht de hele dag op de bank te hangen vond ik evenmin aantrekkelijk. Gelukkig bleek Meneer K:)dootje ook wel in voor een uitje.

En zo reden we net na de middag naar Antwerpen voor een bezoekje aan het MAS. Daar waren wel al eerder, maar het was alweer een tijd geleden. En elk excuus voor een middagje Antwerpen is goed, nietwaar?

IMG_4406
Het gebouw blijft spannend, met die twee spiralen, glas en steen, die om elkaar heen draaien. Binnen bestaat het uit twee gedeeltes, een wandelboulevard die vrij toegankelijk is en daarnaast op elke verdieping een gedeelte van de collectie, toegankelijk met een armbandje.

In het openbare gedeelte was een tentoonstelling met het thema Sport ingericht. Daarin waren bijzondere combinaties gemaakt van oude en nieuwe foto’s en attributen die je niet zo snel bij elkaar zou plaatsen. Zoals een deltavlieger en badmintonshuttles.
IMG_4383

Uitzicht:
IMG_4387
En overal in het gebouw deze merkjes in de vloer:
IMG_4391

We zagen teveel om hier te laten zien, maar het was de moeite waard.
Vooruit dan, toch twee plaatjes.

IMG_4373 IMG_4378

Het hele gebied waar het MAS staat is en wordt grondig opgeknapt. In het grote pakhuis aan de kaai vlakbij het museum zitten inmiddels een restaurant, een winkeltje en een café met kleine kaart. Daar aten en dronken we wat. Het is een leuk concept: je kiest wat van de kaart, loopt naar de kassa om dat door te geven en af te rekenen en krijgt een bonnetje en een ‘plaatje’. Met het bonnetje kun je je drankjes afhalen. Het plaatje leg je op je tafel.

IMG_4394
Op een gegeven moment ‘gaat dat beginnen trillen’, zo werd ons uitgelegd. Dan kun je bij de balie je eten ophalen. Behalve het trillen kregen we ook lichteffecten:
IMG_4397

IMG_4400 IMG_4399

Yum!

 

Gestolen leven

IMG_4272

Met de leesclub lazen we onlangs het boek Gestolen leven van Adam Johnson.

Oef…
Wat een heftig boek. Of eigenlijk moet ik zeggen: wat een heftig verhaal.
Het speelt zich af in Noord-Korea en geeft een inkijk in de beklemmende werkelijkheid in dat land. Hoewel we ons hier in het vrije Nederland denk ik geen voorstelling kunnen maken van hoe het werkelijk is om zo onvrij te zijn doet dit verhaal je dankbaar zijn voor je eigen vrijheid.

Wat ik heel onwerkelijk vond was dat de meeste Noord-Koreanen volkomen lijken te accepteren dat hun leven door anderen wordt bepaald en misschien kun je zelfs wel zeggen geleefd. Er bestaat in dit boek geen vrije keuze wie en wat je bent. Als van hogerhand bedacht wordt dat je voortaan iemand anders bent dan is dat zo. Ook voor de familie van de persoon van wie je de plaats inneemt.
Slechts een enkeling komt in opstand tegen het regime en die wordt over het algemeen meewarig aangekeken.

Ook bijzonder vond ik het enthousiasme waarmee de soms absurde ideeën van de machthebbers worden ontvangen. Zo wordt besloten voortaan geiten op de daken van (flat)gebouwen te gaan houden zodat de bevolking vlees en melk kan krijgen. Iedereen wordt ingezet om grond op de daken te krijgen zodat de geiten daar kunnen gaan leven. Dat daarna regelmatig geitjes uit de lucht komen vallen wordt volstrekt normaal gevonden.

Hoewel iedereen van de leesclub een heel ongemakkelijk gevoel overhield aan het boek waren we allemaal toch ook blij het gelezen te hebben. Het boek zet aan tot nadenken over zowel je eigen vrijheid als de bizarre onvrijheid die sommige regimes opleggen en waarnaar de mensen zich toch ook schikken.

Fiep

Een week geleden maakte ik ineens een leuke afspraak.
Een twittervriendin, @Saszegtut wilde mij wel een stekje van haar Pilea Peperomioides sturen.
Zorginstructies bespraken we via Twitter. Bemoedigend toespreken en af en toe voorlezen, bijvoorbeeld.
Woensdag berichtte ze me dat ze voor Fiep, mijn plantje, een enkeltje had gekocht en dat ze donderdag aan zou komen.

Ik zat donderdagochtend dus klaar voor de pakjesmeneer, zodat Fiep niet bij de buren hoefde te wachten.

Ze zat in een gezellig doosje:
IMG_4315

En daarin was ze goed ingepakt:
IMG_4316 IMG_4317

Uiteindelijk kwam ze tevoorschijn, al kwebbelend over de avonturen die ze beleefd had:
IMG_4318

Volgens de instructies van Saskia zocht ik een pot met een gaatje en een schoteltje voor Fiep uit. En nu staat ze daarin te stralen (en kletsen) op Oma’s bureautje.
IMG_4320