Waka Waka

Watte?

Ik kocht vorige week het boek ‘Dit is een goede gids’ van Marieke Eyskoot. 


Een boek dat allerlei tips en initiatieven voor en over duurzaam/duurzamer leven bij elkaar zet. Ik heb het nog niet uit, maar wat ik tot nu toe las was in elk geval interessant. Ook fijn om te constateren: zo heel slecht doe ik het niet, qua duurzaam leven. 

Natuurlijk kan het altijd beter. Een van de initiatieven die in het boek aandacht krijgen (terecht!) is WakaWaka. WakaWaka maakt duurzame producten op zonne-energie. 

Op de boot hebben we al een Little Sun, een lampje op zonne-energie van een soortgelijk initiatief. 

Vorige week bestelde ik een WakaWaka Power, een zaklamp en oplader voor bijvoorbeeld je telefoon, op zonne-energie. 

Gisteren werd hij bezorgd. Ik schreef al eens eerder dat ik een zwak heb voor mooie verpakkingen. Nou, ik kon mijn hart ophalen!

De verzenddoos.

De verpakking zelf: een soort boek. 



Meteen in de zon natuurlijk!

 Bonus: zelf uitzoeken aan welk project je een WakaWaka doneert. 

Inmiddels laadde ik mijn telefoon op met de WakaWaka (dat ging prima) en staat hij nu naast me op mijn bureau. Achter het raam op deze grijze dag laadt hij toch op. Niet zo snel als gisteren buiten in de felle zon uiteraard, maar hij laadt wel. Leuk!

Joe

Joechei! 

Mooi weer, zomertijd en nog zo wat: alle reden om Joe uit zijn winterslaap te wekken. Hij stond immers al sinds 31 december te niksen.

De eerste rooksignalen van het seizoen…
Het eerste record ‘kurkschieten’ is ook gezet: tot boven de nok van het huis. Wel met puntenaftrek vanwege een startniveau ter hoogte van de bril van Yep, in plaats van ter hoogte van het tafelblad van de tuintafel. Maar het smaakte er niet minder om. 
Meneer K:)dootje grilde, hoewel hij voor de eerste keer zo’n groot stuk vlees klaarmaakte op de barbecue, zeer kundig een mooie entrecote. 

Met de salade van Lies, wat brood en aardappeltjes hadden we een zeer smakelijke maaltijd. 

Met als decadent toetje ijs met zeer seizoensvreemde maar heerlijke frambozen. 

Wat een leven…

Te water!

Plons!

O, wacht. Daar is het nog te koud voor. 

Maleachi ging al wel, die kan daar tegen. Afgelopen dinsdag.

Eerst nog even poetsen.
Manoeuvreren op de centimeter: onze havenmeesters zijn erin getraind. 
Stukje rijden. (Wat een ding is het zo toch!)

Even wachten tot de kraan vrij is. (Groot!!)

Jaaaa!

De 7000 kg hebben indruk gemaakt op het balkje…

Hmmm…
Het naar de box varen (en erin ook, overigens) ging goed, dus: ankerbier! 😉

Laat het seizoen maar beginnen!

Leeg

Vandaag een jaar geleden lieten we papa gaan. 

Vandaag een jaar geleden zaten we voor het laatst met z’n allen samen. 

Vandaag een jaar geleden zei hij voor het laatst dat hij trots op ons was. 

Vandaag een jaar geleden begon een leeg jaar. 

Vandaag begint een nieuw jaar. Dat hij trots op ons is hoor ik hem nog elke dag zeggen. Hopelijk nog heel veel jaar. 

Maar het blijft leeg…

Drempel

Het is mode zoveel mogelijk drempels te slechten. 

Dus lieten wij afgelopen week een nieuwe leggen. 

Eerst zaagde de aannemer (Bouwbedrijf Van Loo) stukken uit mijn huis.  Beetje tochtig wel…

Hoopgevend!

En het past. 

Toen ik weg moest was het al bijna klaar. Inmiddels zelfs helemaal. Nu moet er alleen nog een kwast verf overheen. 

Binnenkort komt de tuinmeneer om het terras opnieuw te straten. En dan wel zo dat de dorpel van de tuindeuren niet meer zijn adem hoeft in te houden om er überhaupt tussen te passen. Wat de oorzaak van het vergaan van de vorig was. Wie kan er nou jaren zijn adem inhouden zonder problemen?

Projectboek

De meeste mensen in mijn omgeving weten inmiddels dat ik van opschrijfboekjes houd. Sommigen denken daar het hunne van. Van anderen krijg ik af en toe een mooi boekje cadeau. 

Deze kreeg ik van Lies. Mooi hè?

Deze week bedacht ik waar ik het voor ging gebruiken: Het bijhouden van mijn projecten dus. Links een foto, rechts de informatie. 

Al te vaak bedacht ik pas als ik iets had weggegeven of verkocht dat het handig was geweest als ik had opgeschreven welk garen ik gebruikte. En welke naalddikte. En of ik volgende keer dingen anders zou doen. En of het patroon klopte of dat ik het ergens aanpaste. Met hoeveel steken ik begon. Kortom: nuttige informatie. 

Nu heb ik daar dus een boekje voor. Hopelijk lukt het me ook om het netjes bij te houden. Dat zou natuurlijk wel buitengewoon praktisch zijn…

Messiah

Meneer K:)dootje deed mee met de Scratch Messiah in de Sint Jacobskerk in Vlissingen. Vorig jaar deed hij voor het eerst mee, maar toen kon ik helaas niet naar de uitvoering. Dit jaar wel! Samen met mams. Het was heel mooi. Geweldig om te zien hoeveel plezier orkest, koor en dirigent met elkaar hadden. En heerlijk om naar te luisteren natuurlijk. 

De foto is een zoekplaatje voor gevorderden: Meneer K:)dootje staat er wel op, maar je ziet alleen zijn rechteroor en het puntje van zijn neus, zo ongeveer.