Roze frieten!

Eerder schreef ik over de oogst van de roze aardappels. 

Eerder deze week aten we de eerste Rozeval aardappeltjes, verwerkt in een ovenschotel. Niet zo fotogeniek, met room erbij en nog zo wat. Ze waren wel erg lekker. 

Vandaag oogstte ik Al onze worteltjes:  

 Niet zo’n grote oogst dus. Gelukkig lagen er nog wat gekochte wortels en oogstte ik nog een courgette waar ik salade van kon maken. Zo hadden we toch een fatsoenlijke hoeveelheid groente per persoon. 

Bij de wortels zouden we schnitzels en aardappels eten. Maar schnitzels vragen eigenlijk wel een beetje om friet. Toch? Dus dat maakte ik. 

  Ongeschild. Dat spreekt. Mooi hè?
Eenmaal gefrituurd is de kleur wel minder fel, maar nog steeds roze:  

 Ik vind het leuk. 

Experiment 

Zondag barbecueden we met Lies en Yep omdat…. 

Moet er een reden zijn? Nee. 

Opnieuw. 

Zondag barbecueden we met Lies en Yep. 

Op enig moment spraken we over experimenten. De aanleiding daarvoor was geitenkaas op de barbecue. Het gesprek kwam op de vraag wanneer een experiment geslaagd is. Volgens mij is een experiment geslaagd als er een uitkomst is. Als die uitkomst niet is wat je had gehoopt, verwacht of gewild wil dat nog niet zeggen dat het experiment is mislukt. Dat is het wel als er iets mis is gegaan met het experiment. Of als het experiment gestaakt is en geen uitkomst heeft. Bijvoorbeeld. 

Afijn. 

Later ging het over kurken. Kurken kurken. Van wijnflessen. Daar schijn je met behulp van spiritus aanmaakblokjes voor de barbecue van te kunnen maken. 

Ik vond in de keukenkast een potje kurken. In de schuur stond nog spiritus. En nu heb ik dus een experiment. 

  

Kermis

Ik houd helemaal niet van de kermis. Al die vreselijke attracties waar ik al hartkloppingen van krijg als ik er alleen nog maar naar kijk. 

Ik houd wel van lichtjes. En van mensen kijken. En van de opwinding, de sfeer die de kermis mee naar de stad brengt. 

Hier in Goes is het kermis. Midden in de stad. In onze tuin horen we de elektromotor van de Booster en het gegil van de passagiers. 

Zaterdagavond gingen we een rondje over de kermis. In het (bijna) donker, want dan zijn de lichtjes mooier. Het regende een beetje, waarschijnlijk was het daarom niet zo heel druk. 

Maar de sfeer was er. De lichtjes ook. En de mensen. 

Misschien houd ik toch wel een beetje van kermis. 

   
    
    
    
 (Dit was wel een heel lief achtbaantje!)

Kastenb/sjouw deel 1

Vandaag verhuisde ik. 

Nee, niet ikzelf. Ik verhuisde twee kasten. Een grote van beneden naar boven en een kleine andersom. 

Soms moet er gewoon iets ‘anders’. 

De afgelopen week verplaatste ik al een servies naar zolder. Daardoor kan nu het hele servies in de servieskast. Wat in de andere kast weer meer ruimte geeft, waardoor die best wat kleiner mag. 

Vandaag dus de volgende stap: kasten ruilen. En als je alleen thuis bent betekent het trap op en af moeten ook ‘kasten uit elkaar halen’. Gelukkig ben ik gediplomeerd Ikeakastenpuzzelaar. 

Hoewel het nog niet klaar is (het meest rechtse deel van de kast gaat ook nog weg en er komt een laag deel voor terug) ben ik al blij met het resultaat:  

 
Groot bijkomend voordeel? Meer plek voor mijn wolcollectie!  

   
Hopelijk volgt volgende week deel 2.

(Ja, mijn hobbykamer moet nog verder opgeruimd. En er moet een bordje op de deur ‘geen toegang voor rommel’. Want dat wandelt er vanzelf heen. Heus waar.)

Bietjes+

Ik had ook bietjes in de moestuin. Eerder al maakte ik daarmee de traditionele maaltijd bietjes, aardappels en speklapjes, maar dan op alternatieve wijze:  

 Bietjes en aardappels onder, speklapjes op het rooster. Het spek bakt overigens beter als de kolen ‘vrij’ zijn, dus de bietjes en aardappels moesten aan de kant. 

Lies haalde tijdens onze vakantie ook nog wat bietjes uit de tuin. We ontvingen bericht dat ze erg lekker waren. 

Gisteren oogstte ik de laatste. En ook die gingen op de barbecue. Maar wel in stijl:  

 Met knoflook, (verse) marjolein, olijfolie en balsamicoazijn en een beetje peper en zout. 

  Al snel verspreidde de barbecue een weldadige geur. Ahhhhh…..
  Zeebaarsfilet op het rooster toen de bietjes klaar waren en wij hadden weer een voortreffelijke maaltijd! Met nog een klein beetje stokbrood om in de saus te dopen.
En er zijn nog wat bietjes over voor een salade later deze week. Yum! Dit recept mag blijven. (Het is overigens van Jamie Oliver en komt uit het boek ‘De Naked Chef is terug’.)

Wandeling

Vanmorgen liep ik voor het eerst sinds het voorjaar mijn wandelrondje weer eens. Tjonge, wat was er veel veranderd. 

De bramen zijn rijp, de mais staat hoog, de bomen vol in het blad. 

Wat blijft is dat het ontzettend mooi is. En rustig, vooral geluiden uit de natuur en af en toe wat geluid van een mens. Iemand die een heg knipt. Een boer die voorbij rijdt in de verte. Maar vooral fluitende vogels, ruisende bomen, een duif die opvliegt, ‘iets’ dat in de struiken ritselt. Heerlijk. 

Natuurlijk zag ik heel veel moois. Veel teveel om te laten zien. Het is veel fijner om om je heen te kijken dan steeds foto’s te maken. Ik maakte er toch een paar: 

    
   

 Verschillende paddestoelen. 

 Een paard met een capuchontrui.

  Graanakker met ruitjespatroon. 
Wat jammer toch dat wandelen geen baan is. (Dat geldt ook voor boeken lezen trouwens.)

Roze aardappels

Gisteravond kwamen we terug thuis na drie weken vakantie op Karel (verslag volgt).

We ruimden nog wat op en stopten een was in de machine en toen was het tijd om te gaan slapen. Meer dan de gang, keuken, bijkeuken en slaapkamer zag ik dan ook niet. 

Vanmorgen, na mijn rondje hardlopen, liep ik even de tuin in.

Whoa!

Daar was wel wat te doen, zacht uitgedrukt. Meteen maar de snoeischaar gepakt en het prieel en terras ontzet van de pompoen. En de conifeer, vijg, budleia, lelie en het tuinhuis van de buren stellen ook wel prijs op hun privacy, dus daar weefde ik de pompoen maar uit. 

Er groeien nu al vijf grote pompoenen aan de plant, dat is voor ons voorlopig wel genoeg. Aan de plant zitten nog de nodige bloemen, dus misschien krijgen we nog wel meer pompoenen. In dat geval gaan we daar denk ik adoptie-ouders voor zoeken. In elk geval heeft de plant nu weer een béétje een normale grootte.  

 
Ook de braam was erg enthousiast gegroeid. Die kreeg dus ook een knipbeurt. Toen bleek dat onze groencontainer al vol was en de composthoop onbereikbaar, dus eerst maar douchen en aan het werk. 

Vanmiddag was er weer even tijd om de tuin in te gaan. Ik leende een groencontainer en ruimde eerst al het snoeisel van de pompoen en braam op. Daarna ruimde ik de restanten van de erwtjes en het rekje op. Meteen ook maar even de munt en de citroenmelisse gesnoeid, dan ruikt de groencontainer ook lekker fris. 

Tja, en omdat ik toch bezig was kon ik ook nog wel een deel van de aardappels rooien. De Roseval en de Franceline waren er klaar voor.  

 Deze zijn uit een paar ‘vergeten’ aardappeltjes van vorig jaar. Best nog een leuk oogstje zo. 

  Dit is de oogst van vijf (of zes?) pootaardappels die ik van een vriendin kreeg. We kunnen dus even vooruit. En dat terwijl de Vitelotte Noir nog in de grond zit. 
Nu is ook de tweede groencontainer vol. Gelukkig worden ze morgen geleegd, dan kan ik weer verder in de tuin. Een beetje schoffelen en nog wat meer snoeien zullen geen kwaad kunnen…