april | 2022 | k:)dootje

Sporten vind ik best leuk, maar ik ben wel een beetje kieskeurig. Binnen sporten vind ik sowieso maar matig interessant, en de sportschool al helemaal niet leuk, dus die voor de hand liggende optie om de conditie van lijf en leden te verhogen valt af. Zeilen vind ik heerlijk, maar dat is niet iets wat je ‘even’ doet. Hardlopen wel, maar dat vind ik dan weer niet leuk (en mijn lijf ook maar matig, maar dat terzijde). En schaatsen, wat ik ook geweldig vind, is ook niet echt jaar rond een optie. Schijnt.

Omdat mijn lijf (en mijn hoofd) wel behoefte hebben aan sport-met-enige-regelmaat, liep ik al een tijd (denk: een jaar of wat…) met het idee eens op een racefiets te stappen. Want dat lijkt me dus wél leuk. Fietsen doe ik best graag, het is lekker buiten, én het is sport. Maar ja, vind maar eens iemand wiens fiets je mag lenen, die dezelfde afmetingen heeft als jij, etc.

Omdat ik wel wat klaar was met mijn op de bank zittende en uitvluchten bedenkende hoofd, toog ik naar een fietsenwinkel. Vriend R adviseerde me Huissoon Sport. Dat zit praktisch bij mij om de hoek, dus dat is helemaal handig.

Vorige week vrijdag toog ik erheen. Peter heeft me helemaal opgemeten en belde me ‘s middags op dat hij twee fietsen in de goede maat had staan. Dat is tegenwoordig best een beetje geluk hebben, begreep ik, omdat leveringen nogal lang duren. Kennelijk wil de hele wereld fietsen en is de levering van fietsframes en andere onderdelen tegelijk afgenomen, niet handig.

Meneer K:)dootje, die zelf fietser is, was uiteraard enthousiast. We troffen elkaar eerst in een andere fietsenwinkel omdat hij een nieuwe fietsbroek wilde kopen, en ik moest natuurlijk een helm. Een fietsbroek had ik nog.

Daarna terug naar Goes, waar Peter de beide fietsen naast elkaar klaar had staan. Een hele deftige rode (iets te deftig voor mij) en een wat eenvoudiger grijze. Keurig op mijn maten afgesteld, zodat ik kon proefzitten. Oef, dat wordt wennen, maar voelt ook wel goed.

Deze gaat het worden. Geef ik na een nachtje slapen aan Peter door.

Maandag bedenk ik nog dat ik mijn stuur liefst wat hoger wil dan ‘officieel’ zou moeten, zodat ikzelf, maar vooral ook mijn arm, langzaam kan wennen. Peter bericht me dat hij dat gaat regelen en donderdag is mijn fiets al klaar!

Natuurlijk wil ik ‘m meteen proberen, dus na het eten gaan de fietsen op de fietsendrager (dat was een leuke puzzel), en rijden we naar het Goese Sas. Daar onderlangs de dijk kan ik eens voorzichtig uitproberen hoe het stuurt en voelt.

Het sturen is veel directer dan met een stadsfiets, dus wennen, maar: heerlijk!!

We fietsen naar Katseveer, en terug. Een half uurtje, dat is mooi voor de eerste keer.

Vandaag ging Meneer trainen voor een monsterrit die hij over een paar weken gepland heeft. Ik fietste het eerste (kleine) stukje met hem mee. Dat was, zeker in de stad in het begin, nog even wennen, maar ik geloof dat dat goed gaat komen. Meneer ging helemaal naar Brouwershaven, ik sloeg af bij Kats.