Er was een beetje de klad gekomen in onze campagne (ok, mijn campagne) onze afvalproductie te verminderen. Niet dat we heel veel afval produceren, gelukkig, maar de eigen bakjes en zakjes meenemen bij het boodschappen doen, noodgedwongen afgeschaft tijdens Covid-19, was nog niet terug usance.

We hadden dus alweer geruime tijd brood in plastic zakken, vis in plastic, elke week nieuwe (papieren!) zakjes van de groenteboer, en dergelijke. Het werd me steeds meer een doorn in het oog, dus: tijd voor actie.

Vanmorgen toog ik naar de bakker met mijn broodzakken en haalde brood-zonder-plastic, met als bonus een nog warm Frans brood voor bij het ontbijt. Meneer ging naar de markt met gerecyclede papieren zakjes, een wasdoek voor de kaas, en zoals altijd voldoende boodschappentassen.

Ik besteedde de rest van de dag aan een andere ergernis: papieren zakdoeken en tissues. We gebruiken stoffen zakdoeken onderweg. Ergens in het covid-verhaal is echter ongemerkt weer de papieren variant in het huishouden opgedoken. Nou is zo’n doos tissues op tafel natuurlijk ook wel heel gemakkelijk. Voor een vieze neus, gemorste koffie, ‘ieuw-daar-ligt-iets’, etc. Maar dat kan ook prima met uitwasbare doekjes opgelost.

Een tijd geleden verving ik het keukenpapier al voor een in stukken geknipte (en afgezigzagde) grote hydrofieldoek, en dat werkt echt prima. De stof daarvan is alleen nogal ruw, en daarmee minder prettig om te gebruiken als zakdoek of servet.

Een paar weken geleden viel er een gat in een hoeslaken. Ha!! Dat is mooi!

Dat is namelijk wél fijne stof, dus prima bruikbaar voor tissues.

Na het in stukjes scheuren, hoefde ik ‘alleen maar even’ alle stukjes om te zomen, want het rafelt maar een beetje…

Het duurde even, maar ik denk dat we voorlopig vooruit kunnen met deze stapel. Ik moet nog wel bedenken wat een handige manier van bewaren is, want uiteraard passen ze niet in een tissuedoos.