Het resultaat van een gebroken naald

Geplaatst in Dagelijkse dingen, maleachi, naaien door kdootje

Aan boord hebben we (uiteraard) meerdere zeilbandjes. Een set oude (zie boven) en een set nieuwe. De oude zijn van lekker stevig materiaal, niet te stug om te knopen en niet te glad zodat de knopen niet zomaar los gaan. De lusjes zijn helaas aan het doorslijten, waardoor we ze niet meer voor alles kunnen gebruiken.

De rest van de bandjes vertoont nog helemaal geen slijtage. Zonde om ze weg te doen dus. Ik bedacht dat ik het lusje eraf kon snijden en een nieuw lusje kon naaien. De bandjes zijn lang genoeg.

Het afsnijden van het lusje ging prima. Het naaien van het nieuwe lusje was… een uitdaging. Het materiaal is te dik voor de naaimachine (nou ja, voor mijn huis- tuin- en keukenmodel) dus moest het op de hand. Helaas bleek zelfs mijn dikke zeilmakersnaald toch niet stevig genoeg.

Ik bedacht dat ik een bevriende zeilmaker wel kon vragen zijn machine even over mijn zeilbandjes te halen en ging op zoek naar een nieuwe naald.

Toen vond (en kocht) ik een naaimachine. Eentje voor zwaar werk: The Speedy Stitcher.

Compleet met meerdere naalden, waaronder een kromme, en met extra garen.

Was de vormgeving van de verpakking al mooi, de gebruiksaanwijzing is helemaal leuk.

Natuurlijk heb ik hem al geprobeerd, ik had speciaal de zeilbandjes mee naar huis genomen. Eerste (links) en tweede naadje.

Drie weer bruikbare bandjes!

Het ‘speedy’ klopt aardig, al is het ‘netjes en regelmatig’ dan nog wel een uitdaging.

Nu kijk ik steeds rond of ik nog iets speedy kan stitchen. En denk ik steeds aan Suske en Wiske…

O, en zoals volkomen te verwachten viel: ik vergat de naald die ik eigenlijk ging kopen mee te bestellen.

(Bonus: E-sails, de leverancier, gebruikte een restant stevig zeildoek als vulmiddel voor de verzenddoos. Dat wordt nog iets. Uiteraard.)

13apr2017

Technisch

Geplaatst in Dagelijkse dingen, maleachi door kdootje

De kachel doet het niet.

Aan boord dan.

Afgelopen herfst stopte hij er ineens mee. Heel handig aan het begin van het koude seizoen.

Nu ligt de boot weer in het water en is het gemakkelijker om er aan te klussen. In elk geval hoef ik nu niet voor elk stuk gereedschap wat niet aan boord blijkt te liggen een ladder op en af. Dat is namelijk echt niet mijn hobby.

Dinsdag toog ik vol goede moed en met de gereedschapskist naar de boot. Ik klom in de bakskist* en begon mijn studie. Het duurde even voordat ik had uitgevogeld hoe alle levenslijnen van de kachel (stroom, stroom naar het schakelpaneel, brandstoftoevoer, brandstofterugvoer) los konden. Op de juiste manier dan hè, losknippen was geen optie.

Uiteindelijk kon ik de kachel uit de boot halen. Voor de liefhebbers: een Wallas 2400. Een petroleumkachel, die voor de verwarring op paraffine-olie brandt.

Hoe dan ook: kachel mee naar huis, uit elkaar gehaald, schoongemaakt, teruggebracht.

Niks.

Hmm…

Vandaag dus poging twee.

Kachel uit de boot (in minder dan de helft van de tijd van dinsdag) en nu helemaal uit elkaar. Dat ziet er dan ongeveer zo uit. Terwijl het begin- (en hopelijk straks ook weer het eind-)stadium ongeveer dit was: Hier mist slechts de rechterzijkant en de onderste beschermkap.

Ik vond nu in elk geval dingen die duidelijk niet meer op hun hoogtepunt waren: Consultatie met Brr leverde de benaming op: gloeispiraal. Best handig als je een nieuwe wilt bestellen. (‘Ik wil graag een nieuw dingetje voor mijn kachel.’ ‘Wat voor dingetje?’ ‘Ja, nou, zo’n ronde.’ Nee, dat werkt…)

Het is overigens niet waarschijnlijk dat dit de problemen veroorzaakte, maar omdat het ding toen ik het neerlegde in zoveel stukjes uit elkaar viel dat ik het nooit meer terug erin krijg leek het me beter een nieuwe te bestellen.

Het lijkt erop dat dit de boosdoener is. De pomp. Ik had m graag verder bekeken, maar deze zit hurfterproof (of in elk geval K:)dootje-proof) in elkaar. Uit de symptomen die ik aan diverse mensen beschreef maken de deskundigen allemaal op dat de pomp stuk is. Dus ook daarvan bestelde ik een nieuwe.

Als het meezit is volgende week alles binnen.

Dan volgt de echte uitdaging. Alles er weer in zien te friemelen…

Wordt vervolgd!

(Ja, ik vind het leuk. Ja, ik ben een alfa-meisje. Maar een beetje priegelen is aan mij wel besteed.)
*de bakskist is een soort inpandig schuurtje. Of een kelder. Hoe je het noemen wilt. Een grote bak waar je heel veel spullen in kunt bewaren. Bij ons hangt de kachel daar ook in. Prima bereikbaar, omdat de bakskist groot genoeg is om in te kunnen zitten met ook nog voldoende werkruimte om je heen. Als hij niet vol spullen ligt natuurlijk, maar dat is nog niet het geval gelukkig.