‘A je j’neigen nie kietelt, dan lach je nooit*!’ was een uitspraak die mijn vader nogal eens deed.

We namen het gisteren ter harte en togen naar Yerseke voor mijn (decadente) lievelingseten: Oosterscheldekreeft. Een seizoensproduct waarvan het seizoen keurig samenvalt met de betaling van vakantiegeld door werkgevers, zodat je daarvoor meteen een mooie bestemming hebt.

Al een aantal jaar is Brasserie ‘t Kaaigat onze favoriet om kreeft te gaan eten. Heerlijk klaargemaakt en gastvrije bediening, we komen er graag. (Ook handig: gelegen naast de jachthaven. Al waren we gisteren met de auto…)

Ik bedoel: ondanks mijn beperkte kwaliteiten als voedselfotograaf is er toch weinig mooiers te bedenken dan zo’n bord? Kreeft, huisgemaakte mayonaise en zeekraal. Meer moet dat niet zijn, zeggen onze wijze Zuiderburen.

Nou, vooruit, een glas wijn. Dat hoort er ook bij. We dronken de kreeftenwijn 2021 van ‘t Kaaigat en staan volledig achter hun keuze voor deze Somdinou.

Ik maakte geen foto van het slagveld aan lege schalen na afloop, maar jullie kunnen van me aannemen dat in elk geval uit mijn deel van de schalen geen vezeltje kreeftenvlees meer te peuteren was. Jongens, wat houd ik hier toch van.

Ogen dicht en pinnen.

O, en daarna met een gelukzalige glimlach in bed liggen.

*graag de Zeeuwse (Bevelandse) tongval zelf erbij denken.