Drie keer in de week.

Dat is althans het streven.

Het liefst stap ik op de racefiets. In deze tijd van het jaar is dat echter lang niet altijd vanzelfsprekend. Korte dagen, natte (en vieze) wegen, heel veel wind: het is lang niet altijd verstandig op de fiets te stappen. O, en mijn schouders* vinden het ook niet goed, veel en vaak fietsen.

Maar met een beetje goede wil, goede kleding en een klein beetje geluk, lukt het bijna elke week wel een keer om een rondje te fietsen.

Blijven er nog twee keer over.

Zwemmen vind ik ook een fijne manier van bewegen. Omdat het nogal tijdgebonden is (ik heb geen zwembad in de tuin en moet dus rekening houden met de planning van het zwembad…), lukt het me niet elke week.

Toen het in december had geijzeld, ben ik een rondje gaan hardlopen. Nou ja, hard is misschien overdreven, maar harder dan wandelen.

En ondanks dat ik hardlopen al jaren NIET LEUK vind, viel het me goed mee. Ook qua conditie, overigens…

Dus als ik niet kan fietsen of zwemmen, loop ik nu ern rondje hard. Vrijwillig. Ik kocht zelfs nieuwe schoenen (de oude waren bijna museaal). En een nieuwe broek (waar nog wél stretch in zit).

En eerlijk? Het is eigenlijk best fijn. Het is buiten (grote plus), het kan vanuit huis op een moment dat mij uitkomt (bah, wat praktisch) en het is fijn om geweest te zijn.

Dus soms loop ik zelfs nu drie keer in de week. Het moet niet gekker worden.

*ander verhaal. Volgt. Denk ik.