Keukenstapel

Ik schreef hier al een paar keer over onze pogingen minder afval te veroorzaken. Op zichzelf gaat dat best aardig. Ondanks een verbouwing met bijbehorende hoop vuilnis heeft onze grijze bak vorig jaar maar vijf keer aan de straat gestaan om opgehaald te worden. En brengen we, in elk geval voor mijn gevoel, minder vaak een volle zak naar de plasticcontainer.

De uitdaging voor dit jaar is natuurlijk om de grijze container nog minder vaak aan de straat te zetten. Ik hoop op één keer, maar met een kat in huis weet ik wel dat dat niet reeël is.

In elk geval deed ik vandaag weer iets wat hopelijk bijdraagt aan minder afval: ik maakte een keukenstapel.

Het is geen weer (licht) om briljante foto’s te maken, maar dit is dus een stapel lapjes ter vervanging van de keukenrol. Losse lapjes oprollen gaat niet zo best, vandaar dat ik ze tissuegewijs heb gevouwen.

Omdat een stapel losse lapjes in de keuken me minder handig lijkt, deed ik ze (voorlopig) in een oude broodtrommel. Ik zoek nog verder naar een wat vrolijker bakje.

Als ze bevallen, maak ik er nog een setje bij. Dat is namelijk zo gebeurd: een grote hydrofieldoek van Zeeman (1,20m x 1,20m) en een kartelschaar is alles wat ik gebruikte. Vooruit, ook nog een meetlint, om lapjes van min of meer dezelfde grootte te krijgen.

Natuurlijk zou ik de lapjes éigenlijk netjes horen af te zomen, en ik zie ook regrlmatig voorbeelden voorbij komen waarbij twee lagen op elkaar zijn genaaid zodat je geen ‘verkeerde’ kant hebt, maar ik denk dat het zo ook wel werkt. Het zijn tenslotte lapjes die bedoeld zijn om vies te worden, niet om mooi te zijn.

We gaan in elk geval hopelijk weer minder afval maken met deze keukenstapel!

Nieuwe jurk

Ergens vorig voorjaar kocht ik een lap stof die een jurk ging worden.

Zoals dat soms gaat, werd de stof dit weekend een jurk.

Eindelijk.

(foto-eer: Meneer K:)dootje)

Een wikkeljurk, het patroon stond ooit eens in La Maison Victor* en heet Elisa.

Het stofje komt van de markt en meer weet ik er niet meer van. Ja, dat mijn naaimachine het bij het begin van een naad graag opeet. Door een stukje patroonpapier mee te naaien aan het begin van elke naad of als er een andere naad werd gekruist, was dat gelukkig verholpen.

Het was geen heel erg ingewikkeld (pun intended) patroon, maar uiteraard was ik er desondanks een hele middag mee bezig. Met het naaien, het patroon raderen en de stof knippen deed ik vrijdag en zaterdag al.

En nu mag ik op de bank hangen. Met een boek. Of een breiwerk… 😉

*nummer 4 van 2014