Brood en spelen

Gisteren kwamen neef en nicht spelen. Broer had nachtdienst gehad en Schoonzus moest weg. Aangezien neef en nicht nog nèt 😉 te klein zijn om alleen thuis te blijven kwamen ze gezellig bij ons. 

’s Morgens haalde ik ze op. Heel gezellig, twee gevulde stoeltjes achterin mijn Ka! Gelukkig was Meneer K:)dootje ook al thuis toen wij thuis kwamen, want dan konden we meteen koffiedrinken en… met de Lego!!! 

Na de koffie (met iets erbíj) gingen we bij Oma Boot de boodschappenkar ophalen (ja, ik woon bij mijn moeder om de hoek). Toen naar de markt. Bij de groenteboer wilde de mevrouw na ons niet alvast geholpen worden omdat ze vond dat neef en nicht zo leuk bezig waren met alle boodschappen in de kar doen. Lief toch?

Daarna nog even naar de kaasboer voordat we een tosti konden gaan eten bij Taart&Tafel. Met siroop. Met een rietje. En ja, daar zat wel een knoop in, maar daar kon je toch door drinken. Echt waar, tante Jet!

Toen moesten we nog naar de slager en de bakker (koekjes met róze) en weer naar huis voor de Lego. En koffie. Met een koekje uiteraard. 

Ik was niet tevreden met hoe een vest wat ik aan het haken was uitpakte, dus ik haalde het uit. Of nou ja, dat deden we samen. ‘Hihi!!! Nou komt ‘ie naar mij toe! En nou gaat ‘ie weer naar Noor!’ Natuurlijk moest de wolwinder daarna nog even beter bekeken. Zijn meteen mijn bolletjes uit de knoop, handig joh. 

(Nu moet tante Anne even met haar ogen dicht verder lezen ;))

We schreven nog kaarten voor tante Anne en brachten die natuurlijk ook naar de brievenbus. En we brachten de kar terug naar oma, maar die was niet thuis. 

Inmiddels was Broer wakker (al een tijdje hoor, maar we hadden het nog druk), dus gingen we weer eens op huis aan. We moesten toch echt nog even mee om wat te drinken. En met de Lego te spelen, want dat hadden we immers nog niet gedaan… 

’s Avonds bezochten Meneer K:)dootje en ik de viering van het Chinees Nieuwjaar hier in Goes. Dat was meteen de start van het Azië-jaar. De show op het plein voor de Mythe was erg leuk, maar niet te fotograferen. Het was een Leeuwendans. Mooi! 

De honderdduizendklapper wilde wel op de foto: 

Daarna hadden we een genoeglijke avond, eerst in de Mythe, vervolgens met een klein doch erg prettig gezelschap in Katoen. En we waren ook nog best keurig op tijd thuis! 

Een dag om te onthouden 🙂

InCoWriMo 2017

In februari is het weer zo ver: InCoWriMo.
International Correspondence Writing Month.

Vorig jaar deed ik ook mee, ik schreef er hier over.
Dit jaar ga ik het weer proberen. Elke dag van februari in elk geval één handgeschreven ‘iets’ (kaart, brief, briefje, etc.). En dat natuurlijk dan ook posten of bezorgen bij de geadresseerde. Want wat is er nou leuker dan handgeschreven post krijgen?

Wie doet er nog meer mee?

Mét strik

De afgelopen twee avonden bevond ik mij in chique gezelschap: vele heren in smoking, mét strik uiteraard. 

Ik houd daar wel van, zo af en toe een gelegenheid waarbij iedereen net even wat meer moeite doet dan anders om zich te kleden. Het was dan ook erg leuk om te zien dat bij de club van Meneer K:)dootje dit jaar op de nieuwjaarsbijeenkomst het aantal heren in smoking ten opzichte van vorig jaar minstens verdrievoudigd was. 

Als ik goed heb geluisterd komen er dit jaar misschien nog wel twee van dat soort feestjes. Ik ga alvast bijpassende jurken zoeken!

Sneeuw!

O!

Sneeuw!

Nog mooier met een zonnetje en niet zoveel wind, maar hier word ik toch ook al blij van. 

Ik deed ook iets wat ik al langer wilde doen: 

Ja, ik was het zelf. Duh… je dacht toch niet dat ik iemand anders zo gek kreeg? 

Nieuwe sjaal

Eind december gingen wij een paar dagen naar Groningen. We bezochten de tentoonstelling van Rodin in het Groninger Museum (geweldig!) en wandelden lekker door de stad. 

Op de terugweg moesten we naar Joure. Meneer K:)dootje wilde daar onderdelen voor zijn boot* kopen. Ik had opgezocht dat er ook een wolwinkel is in Joure: Ajoure Breiboutique. Dus daar ging ik heen toen Meneer ging winkelen. 

Ooooo… wat een mooie garens! O!

Natuurlijk kocht ik wat. Ik kreeg het mee in een geweldige tas: 

De inhoud: Linksboven: garen voor een nieuwe sjaal omdat de mijne versleten raakt. Linksonder: mooi garen van een merk dat ik niet ken en graag wil proberen. Rechts: heeeeeeel zachte merino. Zei ik al O?

Natuurlijk was ik al vanalles aan het haken. Maar op oudejaarsdag vond ik dat ik wel mocht beginnen aan mijn nieuwe sjaal. Garen van Louise Harding, merino met zijde. Zacht!! Het schiet lekker op, ’s avond op nieuwjaarsdag ben ik al een eindje op weg met de tweede bol. 

En 3 januari was hij klaar:  Nee, hij is niet geblockt. En ja, in daglicht zijn de kleuren nóg veel mooier. 

En dit was alles wat er over was: 

Dus nu heb ik een nieuwe sjaal. Ik doe hem niet meer uit. 

*voor degenen die zich zorgen maken dat we inmiddels een rederij zijn begonnen: deze is radiografisch bestuurbaar. Dus het valt mee.

Muts

Mijn nichtje kreeg een muts van Sint. Ik hielp de beste man een handje, hij had het immers druk genoeg. 

Mijn achternichtje zag een foto van mijn nichtje met haar muts en wilde maar een ding: zo’n muts. Kleinigheidje: de Sint was inmiddels het land uit. 

Het was maar goed dat ik hem met die eerste muts geholpen had…