Groene barbecue

Sinds ongeveer anderhalf jaar eet ik vegetarisch, naar aanleiding van A Life On Our Planet, van Sir David Attenborough. Meneer doet grotendeels mee. Niet dat we veel en vaak vlees aten, maar het kon nog minder. Ik eet nog wel vis en zuivel, overigens.

Voor de ‘gewone’ maaltijden is de hoeveelheid recepten om uit te kiezen bijna overweldigend. Voor de barbecue was het nog een beetje zoeken. Yotam Ottolenghi (een van onze favoriete kookboekenschrijvers) heeft leuke recepten die ook op de barbecue kunnen, maar vaak ook behoorlijk bewerkelijk zijn. Dat is voor af en toe wel leuk, maar wij barbecuën best regelmatig en dus zochten we ook wat eenvoudiger recepten.

Zaterdag hadden we afgesproken met Lies en Yep om op de tuin te barbecuën en donderdag las ik over dit boek. We hadden al De Groene Bakplaat en dat is een fijn boek. Dus ik toog naar de boekwinkel en kocht dit boek.

Op de tuin is er geen elektriciteit, dus rond etenstijd is het daar schaars verlicht met kaarsen en wat kleine lampjes. Foto’s van het eten zijn er dus niet.

Wel van de lampjes

Maar het was heerlijk!

We maakten spiesjes met kastanjechampignons, spiesjes met gnocchi en paprika en gegrilde worteltjes. En Lies had nog witlof uit de sous-vide met een heerlijke dressing, een stuk quiche met zalm en spinazie en natuurlijk hadden we kaas. En koffie met paaseitjes ter afsluiting.

Met het kacheltje flink opgestookt was het ondanks de kou buiten aangenaam in het tuinhuis.

Deze met kerst ingezette traditie kunnen we vast nog lang volhouden!

Meneer en Joep in de tuin

Meneer K:)dootje pootte aardappeltjes. Joep groef ze op om te kijken of het goed ging.

Meneer bedekte de aardappeltjes opnieuw. Joep groef ze weer op.

Meneer bedekte ze en bedacht allerlei constructies om te voorkomen dat Joep ze opgroef. Joep testte de constructies.

Uiteindelijk heeft meneer gewonnen.

Vandaag oogstte Meneer de aardappeltjes die ‘negen wekers’ schijnen te heten.

Uiteraard heeft Joep geholpen bij het oogsten. En heeft hij op de geoogste aardappels gepast terwijl ze lagen te drogen.

Tuinbarbecueseizoen

We waren dat hele gedoe van de koudste Pinksteren in 70 jaar beu en deden net alsof van niet.

We openden gisteren met Lies en Yep op de volkstuin het tuinbarbecueseizoen. We vierden twee vaccinaties en één afspraak ervoor. We inaugureerden de kerstbarbecue van Meneer K:)dootje (ik vergat een foto).

We haastten ons naar binnen in het tuinhuis om zompig stokbrood te voorkomen. We genoten van Libanese bloemkool en Thools schaap. We staken alle kaarsjes aan die we konden vinden.

En we prezen ons gelukkig met de kachel die de heren deze winter installeerden.

Het leven is zo moeilijk niet.

Tuinfakkels zijn héél gevaarlijk

We gingen barbecueën bij Lies en Yep op de volkstuin. Het was hoog tijd het seizoen daar te openen.

Het was fris, maar het uitzicht en het licht waren geweldig. Evenals het eten.

Toen de zon onderging koelde het nog wat verder af.

Lies en Yep beschikken op hun datsja nu over een riante villa*, dus zetten we de stoelen binnen en dronken we daar koffie.

De tuinfakkels bleven natuurlijk buiten.

Op enig moment ontwaarde Meneer K:)dootje gerommel bij de ingang van de datsja. Yep stoof naar buiten en kwam terug met een…

…politieagent. Die wat ongemakkelijk keek en stamelde: ‘o… … een túinfakkel… eh… de brandweer is onderweg….’

Hij wilde niks drinken, wél een legitimatiebewijs zien en toen weer snel terug het hele volkstuincomplex over naar zijn auto.

Op de p2000-meldingensite zagen we dat inderdaad de brandweer was gealarmeerd. Voor wat dus onze tuinfakkel bleek. Héél gevaarlijk, die dingen.

*echt waar. Lees maar eens een makelaarskrantje.

Lunch op de Datsja

Lies en Yep hebben sinds een paar weken een Datsja. Met een hoofdletter. 

Er is nog heel wat werk te verzetten en het driejarenplan is inmiddels in de maak. 

Dat betekent echter niet dat je er niet nu al heerlijk kunt zitten. Om te lunchen bijvoorbeeld. 

Dat deden Lies en ik vandaag dan ook. 

Een heerlijke salade die Lies van thuis had meegenomen met een versgeplukt toetje. Zonwarme aardbeien…. O….
Wat een leven.

Een kleine vakantie tussen het tuinieren (Lies) en klussen, huishouden en werken (ik) door. 

Roze aardappels

Gisteravond kwamen we terug thuis na drie weken vakantie op Karel (verslag volgt).

We ruimden nog wat op en stopten een was in de machine en toen was het tijd om te gaan slapen. Meer dan de gang, keuken, bijkeuken en slaapkamer zag ik dan ook niet. 

Vanmorgen, na mijn rondje hardlopen, liep ik even de tuin in.

Whoa!

Daar was wel wat te doen, zacht uitgedrukt. Meteen maar de snoeischaar gepakt en het prieel en terras ontzet van de pompoen. En de conifeer, vijg, budleia, lelie en het tuinhuis van de buren stellen ook wel prijs op hun privacy, dus daar weefde ik de pompoen maar uit. 

Er groeien nu al vijf grote pompoenen aan de plant, dat is voor ons voorlopig wel genoeg. Aan de plant zitten nog de nodige bloemen, dus misschien krijgen we nog wel meer pompoenen. In dat geval gaan we daar denk ik adoptie-ouders voor zoeken. In elk geval heeft de plant nu weer een béétje een normale grootte.  

 
Ook de braam was erg enthousiast gegroeid. Die kreeg dus ook een knipbeurt. Toen bleek dat onze groencontainer al vol was en de composthoop onbereikbaar, dus eerst maar douchen en aan het werk. 

Vanmiddag was er weer even tijd om de tuin in te gaan. Ik leende een groencontainer en ruimde eerst al het snoeisel van de pompoen en braam op. Daarna ruimde ik de restanten van de erwtjes en het rekje op. Meteen ook maar even de munt en de citroenmelisse gesnoeid, dan ruikt de groencontainer ook lekker fris. 

Tja, en omdat ik toch bezig was kon ik ook nog wel een deel van de aardappels rooien. De Roseval en de Franceline waren er klaar voor.  

 Deze zijn uit een paar ‘vergeten’ aardappeltjes van vorig jaar. Best nog een leuk oogstje zo. 

  Dit is de oogst van vijf (of zes?) pootaardappels die ik van een vriendin kreeg. We kunnen dus even vooruit. En dat terwijl de Vitelotte Noir nog in de grond zit. 
Nu is ook de tweede groencontainer vol. Gelukkig worden ze morgen geleegd, dan kan ik weer verder in de tuin. Een beetje schoffelen en nog wat meer snoeien zullen geen kwaad kunnen…

 

Moestuin-update

Al een paar dagen regent het hier een groot deel van de dag. Ik vind die grijze dagen nogal somber, maar de tuin vindt het helemaal geweldig. Alles ontploft bijna, zo snel groeit het. 

Met al die regen kom ik niet zoveel in de tuin maar vanavond was het lekker droog en kon ik de ‘schade’ opnemen. Oef! Dat wordt dooreten. 

  De pompoen neemt de ruimte. Ergens ertussen groeien nog twee selderieknollen. 
  De aardappels zijn in elk geval boven de grond flink op dreef. Hopelijk doen ze onder de grond net zo hard hun best. 
  Bietjes.
  Erwtjes. Die aten we vanavond, eigenlijk waren ze al aan de grote kant. Maar toch lekker. 
  Weer een handje framboosjes.

De worteltjes zijn aan een inhaalslag bezig en de vijgen zijn met héél veel maar nog niet rijp. De courgette lijkt het na een karige start nu ook goed naar zijn zin te hebben. De braam is vastbesloten in één seizoen weer net zo groot te worden als hij was voordat hij tot de grond afgeknipt werd in verband met de nieuwe schutting, maar dat gaat ten koste van de bramen zelf. Volgend jaar hopelijk weer.

Hoewel je nu natuurlijk in één oogopslag kunt zien wat wat is, is dat niet altijd het geval. De afgelopen weken maakte ik daarom bordjes voor in de tuin. Die kleine groene plastic stekertjes raak ik altijd kwijt. Ik ga er eens op staan, of ik schoffel ze weg. Of meer van dat soort handigs. 
Ik vond niks anders naar mijn zin en zaagde daarom maar een plaat triplex in stukken. Grondverven, lakken, schoolbordverf. Klaar. 

  Ok, dat klinkt een stuk sneller dan het in werkelijkheid ging. 
Ik maakte er 15, dus ik kan even vooruit. 

Het staat wel gezellig toch, die roze bordjes tussen het groen?  

 

Kaalslag a.k.a. niet aflatende strijd

Al enige tijd ben ik bezig met de herinrichting van onze tuin. Na de nieuwe schutting en het nieuwe terras lag vanwege het weer het werk even stil. En vanwege andere besognes, natuurlijk. 

Vandaag kon ik verder met de kaalslag, eh, de voorbereidingen. In het stuk dat moestuin gaat worden spitte ik een paar forse klompen wilde hyacinten uit. Bijna een container vol. Dat betekent dat ik ongeveer een derde van deze bollen uit de tuin heb gehaald. Het is dat het een plant is, anders zou je kunnen zeggen dat ze fokken als konijnen. 

Aan de andere kant van de tuin vindt een ander soort kaalslag plaats. Al sinds we hier wonen voer ik een niet aflatende strijd tegen zevenblad (ik weet niet wat de overtreffende trap voor konijnen is in het gezegde hiervoor, maar zevenblad is een goede kanshebber). Af en toe lijk ik aan de winnende hand, maar dat blijkt steeds toch niet het geval. Voorlopig houd ik het maar op gelijkspel. Maar ik ben vastbesloten uiteindelijk te winnen.  

Deze (20 L) emmer wortels spitte ik vandaag uit. Dat lijkt heel wat. Maar dit is het stukje waar ze uit komen:  

 3 bij 1 meter. 

Nog 3 bij 8 meter te gaan. Ongeveer. 

Iemand toevallig recepten voor zevenblad? 

Nieuwe schutting

Vorig najaar waaide onze schutting definitief weer om. Een aantal palen was al geschraagd. Die waren slecht of zelfs al afgebroken.

Dat gebeurt bij ons nogal gemakkelijk, dat palen slecht worden. We zijn gezegend met zeer vruchtbare (en zware) Zeeuwse klei. Dat blijft dus goed vochtig. Zeker op plaatsen waar weinig of geen zon komt. Zoals helemaal achterin onze tuin. Achterlangs loopt een paadje en daar komt alleen in de zomer af en toe zon tot op de grond. Dus rotten de houten palen vroeger of later weg.

De vorige keer dat de schutting omwaaide woonden we hier nog niet zo lang. Meneer K:)dootje heeft toen zelf nieuwe palen gezet. Die gingen dus minder lang mee dan gehoopt. Omdat we niet over een jaar of zes wéér nieuwe palen willen hebben we deze keer een tuinmeneer gevraagd een heel nieuwe schutting met betonnen palen te komen zetten.

We vroegen hem ook het terras netjes te leggen en een frame voor ons afdak te zetten. Dat heet volgens de tuinmeneer een prieel…
Binnenkort wordt het gelukkig een afdak, met een doorzichtig kunststof dak erop.

Vorige week zijn het terras, het prieel en de schutting gemaakt. Vandaag rooide ik drie struiken en snoeide enkele andere rigoureus. Dus nu kan ik (eindelijk) het project moestuin gaan uitvoeren. Als ik de kuilen en bergen grond weer wat beter over de tuin verdeeld heb dan toch.

IMG_6902

IMG_6908

IMG_6979

We hebben de kaalslag al weer gedeeltelijk opgevuld:

IMG_6982

En nu mag dus het voorjaar beginnen!