Niet te beschrijven en niet te fotograferen, dus waarom zou ik het proberen te vangen in een blogverhaaltje? Tja… Omdat ik een deler ben, denk ik.
Gisterochtend regende het. Veel. Hard. Aan het begin van de middag werd het droog genoeg om zonder waadpak boodschappen te gaan doe.
En daarna deed het weer wat voorspeld was: zonnig en droog worden!
Dus voeren we naar Geersdijk. Dat is niet ver en niet ingewikkeld, gewoon leuk. We borrelden wat, we aten lekker (buiten) en we wandelden een rondje.
Het was zo mooi.
Vanmorgen heel vroeg was ik wakker. Toen ik buiten keek, heb ik me snel aangekleed. Wauw!
Alles met overal rondom geluid van vogels. Zo veel, zo gaaf.
Nee, er is niks in het haventje van Geersdijk. Er is alles.
De mensen van ’t Zeeuws Landschap hadden al een stuk gedaan, als voorbeeld.
Na een eerste inspectie werd de taakverdeling gemaakt: de heren gingen bouwen (want ja, dat was met gereedschap, dús voor jongens, kennelijk) en de dames sjouwen. Takkenbezems zijn een vrouwending, kennelijk.
Met beleid en inzicht bepaalden de heren de loop van de ril en de plaats van eventuele paaltjes. Bestaande bomen en struiken gebruiken was natuurlijk de leukste uitdaging.
De heren bouwden onverdroten voort.
Het lijkt wel alsof er weinig gebruikt is, maar gelukkig kun je toch zien dat we best flink wat hout versjouwd hebben als je vanaf de andere kant kijkt: 
heerlijk!
k:)dootje 