Sporten vind ik best leuk, maar ik ben wel een beetje kieskeurig. Binnen sporten vind ik sowieso maar matig interessant, en de sportschool al helemaal niet leuk, dus die voor de hand liggende optie om de conditie van lijf en leden te verhogen valt af. Zeilen vind ik heerlijk, maar dat is niet iets wat je ‘even’ doet. Hardlopen wel, maar dat vind ik dan weer niet leuk (en mijn lijf ook maar matig, maar dat terzijde). En schaatsen, wat ik ook geweldig vind, is ook niet echt jaar rond een optie. Schijnt.

Omdat mijn lijf (en mijn hoofd) wel behoefte hebben aan sport-met-enige-regelmaat, liep ik al een tijd (denk: een jaar of wat…) met het idee eens op een racefiets te stappen. Want dat lijkt me dus wél leuk. Fietsen doe ik best graag, het is lekker buiten, én het is sport. Maar ja, vind maar eens iemand wiens fiets je mag lenen, die dezelfde afmetingen heeft als jij, etc.

Omdat ik wel wat klaar was met mijn op de bank zittende en uitvluchten bedenkende hoofd, toog ik naar een fietsenwinkel. Vriend R adviseerde me Huissoon Sport. Dat zit praktisch bij mij om de hoek, dus dat is helemaal handig.

Vorige week vrijdag toog ik erheen. Peter heeft me helemaal opgemeten en belde me ‘s middags op dat hij twee fietsen in de goede maat had staan. Dat is tegenwoordig best een beetje geluk hebben, begreep ik, omdat leveringen nogal lang duren. Kennelijk wil de hele wereld fietsen en is de levering van fietsframes en andere onderdelen tegelijk afgenomen, niet handig.

Meneer K:)dootje, die zelf fietser is, was uiteraard enthousiast. We troffen elkaar eerst in een andere fietsenwinkel omdat hij een nieuwe fietsbroek wilde kopen, en ik moest natuurlijk een helm. Een fietsbroek had ik nog.

Daarna terug naar Goes, waar Peter de beide fietsen naast elkaar klaar had staan. Een hele deftige rode (iets te deftig voor mij) en een wat eenvoudiger grijze. Keurig op mijn maten afgesteld, zodat ik kon proefzitten. Oef, dat wordt wennen, maar voelt ook wel goed.

Maandag bedenk ik nog dat ik mijn stuur liefst wat hoger wil dan ‘officieel’ zou moeten, zodat ikzelf, maar vooral ook mijn arm, langzaam kan wennen. Peter bericht me dat hij dat gaat regelen en donderdag is mijn fiets al klaar!

Natuurlijk wil ik ‘m meteen proberen, dus na het eten gaan de fietsen op de fietsendrager (dat was een leuke puzzel), en rijden we naar het Goese Sas. Daar onderlangs de dijk kan ik eens voorzichtig uitproberen hoe het stuurt en voelt.

Het sturen is veel directer dan met een stadsfiets, dus wennen, maar: heerlijk!!

Vandaag ging Meneer trainen voor een monsterrit die hij over een paar weken gepland heeft. Ik fietste het eerste (kleine) stukje met hem mee. Dat was, zeker in de stad in het begin, nog even wennen, maar ik geloof dat dat goed gaat komen. Meneer ging helemaal naar Brouwershaven, ik sloeg af bij Kats.

Daarna bij het Goese Sas weer richting Goes.

En zo fietste ik een uurtje. En dat smaakt alvast naar meer!

(Voor degenen die het zich afvragen: mijn framemaat is 51. Die van Meneer 65. Ja, inderdaad, 🐜 en 🦣.)

En de aanrader van vriend R onderschrijf ik: fijne service en prima advies bij Huissoon!

We waren dit weekend bij Mr. en Mrs. Roodrunner (tegenwoordig zonder Roodrunner, maar dat terzijde) in hun geweldig mooi opgeknapte huis in Merelbeke.

Ze wonen er nu ruim een jaar en zijn al toe aan de laatste kleine dingetjes. En de tuin wordt momenteel grondig aangepakt, wat met dit herfstweer een grote modderpoel betekent.

Wij wonen inmiddels zestien jaar in ons huis, en er zijn dingen die nog steeds niet af zijn. Of niet helemaal naar wens. Of ‘voorlopig’ opgelost.

Geïnspireerd door de aanpak over de grens, reden we op de terugweg langs de bouwmarkt en zette ik vanmiddag nog de kelderdeur (opnieuw) in de grondverf.

Dat deed ik al eens eerder, maar toen was het resultaat niet naar mijn zin. Vervolgens bleef het zoals het was. Tot vanmiddag dan. Want nu is er nieuwe grondverf, en ben ik best tevreden.

In de tussentijd hing Meneer K:)dootje een nieuwe lamp op de overloop op. Daar hing een lamp die zijn beste tijd gehad had en daar ook ‘voorlopig’ terecht gekomen was, ooit. En nu liepen we in de bouwmarkt plotseling tegen een leuke nieuwe lamp aan. Zomaar per ongeluk een klusje van de lijst. Op een regenachtige zondagmiddag.

En misschien lukt het ook wel om, als de kelderdeur klaar is, de deur van de kast in de keuken te schilderen. Die heeft sinds wij hier wonen nog geen kwast van dichtbij gezien en is nog steeds detonerend grijs…