Vluchtige blik

Geplaatst in Dagelijkse dingen door kdootje

Een van mijn mede-bestuursleden vliegt. En hij nodigde ons uit voor een rondje over de haven. We zijn daar met een grote verbouwing bezig, dus leek het hem leuk dat vanuit de lucht te bekijken. Nou graag!

Het weer was goed, dus de geplande vlucht kon doorgaan. Cor en ik reden vanaf het bouwterrein samen naar vliegveld Midden-Zeeland. John berichtte dat hij vertrok van Seppe.

Na de koffie met uitzicht op het vliegtuig gingen we op pad. Op dit vliegveld wandel je gewoon vanuit het restaurant naar het vliegtuig.

Checklist afwerken.

En voordat je bij de startbaan bent nog even je vliegtuig uit de modder trekken. Gelukkig is de start- en landingsbaan wel verhard…

Na een aantal rondjes over de haven vlogen we nog een rondje over Schouwen-Duiveland. En Walcheren natuurlijk

Navigatie via de iPad

En weer een zachte landing

Na de lunch vertrok John weer naar Seppe, Cor en ik reden naar Wolphaartsdijk.

Heel gaaf, dank je wel John!

14mrt2016

Krabbend anker

Geplaatst in Dagelijkse dingen door kdootje

Afgelopen zondag hadden we weer training voor de wedstrijdzeilertjes op onze vereniging. Het was schitterend weer, wel waaide het vrij stevig.

Samen met Thijs gaf ik de jongste groep training. Stoere jongens en meisjes tussen acht en elf jaar oud.

Als trainers varen wij in rubberboten, de kinderen varen allemaal in hun eigen bootje. Om de kinderen goed te kunnen helpen is het soms handig dat je een rubberboot even voor anker legt. Dan drijf je tenminste niet zo ver weg van de andere kinderen als je bijvoorbeeld bijna ondersteboven in een bootje hangt om iets vast te knopen.

Als je anker niet ‘pakt’ en je dus nog steeds niet op je plek blijft liggen is de term daarvoor dat je anker krabt.

Thijs had deze keer een heel andere variant van een krabbend anker.

Toen hij zijn anker ophaalde zag hij dit:

Gelukkig voer ik er net naast met mijn boot en kon ik het op de foto zetten. Want in twintig jaar had ik dit nog niet eerder meegemaakt!

13sep2015

Vaartocht Gehandicapten

Geplaatst in Dagelijkse dingen door kdootje

Gisteren was het weer zover: de jaarlijkse vaartocht voor gehandicapten die de Stichting Arti organiseert. Het was alweer de 35e keer dat we gingen varen.

Al bijna twintig jaar regel ik de boten voor deze vaartocht. Er wordt namelijk gevaren op boten van particuliere schippers die geheel belangeloos hun boot een middag delen met een aantal gehandicapten en hun begeleiders.

Het is elk jaar weer een groot feest! Dit jaar waren er bijna 140 aanmeldingen, maar gelukkig ook ruim voldoende schippers en boten. Maar liefst 28 schepen voeren mee!

Zo’n dag begint voor ons al rond een uur of tien, al gaan we pas ’s middags varen. Want genoeg pannenkoeken bakken voor al die mensen kost natuurlijk wel even tijd. Gelukkig zijn de bakkers van Arti inmiddels geoefend en onder leiding van pannenkoekenkoning Marcel waren ze vlot op gang.

Intussen bouwden de mannen van Boogaard een schitterende oprijlaan voor het aan boord zetten van de rolstoelen.

De schippers versierden hun boot met vlaggetjes. En vanaf een uur of een kwamen de passagiers. Als iedereen er is kunnen we ‘eindelijk’ 😉 beginnen met inschepen. Dat is logistiek natuurlijk best een avontuur, de hulptroepen lopen van hot naar her en de boten varen af en aan. Maar iedereen is zo op elkaar ingespeeld dat met een half uurtje iedereen zijn plekje heeft gevonden.

De boten die hun passagiers al aan boord hebben wachten buiten de haven op de rest en als dan de boot met de band verschijnt kunnen we weg!

Dweilband Vals Alarm is de huisband van de boottocht.

We varen een rondje over het Veerse Meer, vanaf de jachthaven in Wolphaartsdijk tot ongeveer Geersdijk en terug.

Als iedereen met behulp van de sterke mannen weer is uitgescheept is het tijd voor de pannenkoeken!

    En nog meer muziek, Vals Alarm was nog niet moe!
   Nadat alle passagiers weer opgehaald waren was er voor de schippers en bemanningen een heerlijke barbecue om nog gezellig na te praten.
De gezelligheid hield lang aan: na het eten werden de gesprekken voortgezet aan de bar in ’t Oorlam. Uiteindelijk, tegen half twaalf, konden de voetjes omhoog.

Aaaaaahhhhh!

Het was weer geweldig. Op naar volgend jaar.

Alle schippers, bemanningen, pannenkoekenbakkers, sjouwers, de reddingsbrigade, bonnenkoning Rob, nauwgezet secretaris Glenn, havenmeester Erwin, Eveline en Hans: buitengewoon bedankt!!

24apr2015

Te water

Geplaatst in Karel door kdootje

Nee, niet ik!

Karel!

En ook Orion. Dat is de boot van Brr en Zss. En neef D en nichtje N.

Omdat Zss moest werken en Brr niet tegelijk Orion in het water kon doen en op de kindjes letten spraken we af Orion en Karel tegelijk in het water te laten. Nou ja, op dezelfde dag toch. Zo konden Brr en Meneer K:)dootje elkaar helpen en ik oppassen. Uiteraard doken ook opa en oma Boot ergens in het verhaal op.

Afijn, toen ik goed en wel op de haven was kwam de havenmeester al aanrijden met Orion.

Of ik al zo ver was? Eh… Nee? We hebben toch pas over een uur afgesproken? Ja, maar wij zijn er al klaar voor! O.

Ze moesten toch echt even wachten, want Brr en Meneer K:)dootje waren er nog niet.

Toen die aankwamen ging het allemaal erg vlot. Orion omhoog, laatste likjes verf erop, in het water, rondje varen met Brr, neef D. en opa Boot aan boord en klaar. Intussen hing Karel al in de kraan en werkte Meneer K:)dootje de laatste plekjes van het onderwaterschip bij.

En plons. Ook Karel te water. Tijd voor koffie bij oma Boot. En nichtje N. die intussen haar schoonheidsslaapje had gedaan.

Meneer K:)dootje en Brr haalden nog even onze nieuwe motor op bij de buurwinkel en toen de koffie klaar was kwamen zij ook net terug van de testvaart.

Woei! En het was nog maar drie uur! Eigenlijk zouden we nu pas in de kraan hebben moeten hangen.

De heren hadden de smaak te pakken dus toen Karel na de koffie in zijn eigen boxje was gelegd togen ze aan de slag met slijptol, beitel, boor, grotere boor, hamer en vereende krachten. Dat klinkt heel destructief. En dat was het ook.

Al jaren proberen we de mastvoet van Karel (de onderkant van de mast) van de mast te scheiden omdat er binnenin de mast een kabel loopt die een kabelbreuk heeft. En daardoor hebben we geen lichtje bovenin de mast. En dat is wel verplicht.

Die kapotte kabel zat ergens vast. Maar aan de buitenkant kun je niet zien waar. Dus moet er een nieuwe kabel in. En om de kabel te vervangen moet de oude eruit. Wat niet kon omdat die vast zat. Maar we konden niet zien waar. Etc.

Zo’n mastvoet kan relatief eenvoudig van de mast losgemaakt. Zou je denken althans. Hij is met vier schroeven bevestigd. Waarom de klus dan toch al vijf jaar lang niet gelukt was? De mast is van aluminium. De schroeven zijn van roestvrij staal. Dat levert al na korte tijd, zeker op zout water, een permanente verbinding op.

Maar de heren hebben vandaag gezegevierd:

De losse mastvoet!

Nu de nieuwe kabel nog in de mast en de mastvoet weer terug. Op een wat minder definitieve wijze. (Zo’n kabel in een mast trekken is overigens een klusje waar nog de nodige zuchten over geslaakt zullen gaan worden. Je ziet niet wat je doet, je kunt er niet bij en de zwaartekracht is altijd tegen je, in elk geval zolang de mast plat ligt.)

Intussen kweet ik mij met oma Boot van onze taak.

Het springkussen.

En de geitjes.

De glijbaan. De schommel. De wip. De zandbak. Geitjes. Glijbaan. Zandbak.

15feb2015

Winter?wedstrijd

Geplaatst in Dagelijkse dingen door kdootje

Vandaag was er weer een winterwedstrijd. Zeilen. Ja, dat is leuk. En als het is zoals vandaag is het helemaal genieten!
De plaatjes (nou ja, een paar ervan):

Omdat de wind wat wegviel hebben we de baan ingekort. Dat kan door ergens in de baan een nieuwe finishlijn te leggen. Dat is natuurlijk geen daadwerkelijke streep door het water, maar een denkbeeldige lijn. In dit geval tussen een boei (waar wij met de rubberboot bij lagen) en een paal aan de overkant van het water.