Een jaar geleden begon ik met mijn project #watikvandaagvond

Bijna altijd als ik ergens loop zie ik wel dingen liggen die erom vragen opgeraapt te worden. Tot een jaar geleden had ik echter geen reden om ze daadwerkelijk op te rapen. Dus liet ik ze liggen. Hoe moeilijk ik dat ook vond. Meneer K:)dootje zat immers niet te wachten op een huis vol ‘rommel’. En oprapen om het vervolgens alleen maar weg te gooien is ook zo wat.

Maar een jaar geleden bedacht ik dat ik wat ik vond natuurlijk ook in kon plakken in een van de vele schriftjes die ik had liggen. Met het gezellige plakband waarvan ik inmiddels ook een hele verzameling had. Daarmee waren meteen de criteria voor wat ik wel en niet zou oprapen helder: het moest ingeplakt kunnen worden en het mocht niet vies zijn.

En dan? Tja, eh…
Wacht, ik maak er een foto van op Instagram. Met als labels #watikvandaagvond en #whatifoundtoday. Dan kan ik de foto’s in elk geval bewaren, mocht ik uiteindelijk toch de schriftjes zelf weg doen.

Zo gezegd zo gedaan. Het eerste schriftje was al snel vol. Het was nog steeds leuk om te doen. Volgend schriftje dan maar. Vanzelf ging het door.
En inmiddels ben ik een jaar verder en aanbeland bij schriftje nummer 7.

Zoals ik hier schreef maakt K:)dootjemams hele leuke dingen van wat ik vind. Zij maakt daar een foto van en plaatst die op Twitter #watikvondvandaag, @lenivanwim.
Dat werd weer opgepikt door een journalist van de PZC en zo kwamen we ineens in de krant:

En nu?
Nu is mijn zevende schriftje nog niet vol, maar het jaar al wel om. Ik zie nog steeds vanalles liggen op straat. Ik raap nog even door. In elk geval tot het schriftje vol is. En dan? Ik weet het nog niet.