Eind december gingen wij een paar dagen naar Groningen. We bezochten de tentoonstelling van Rodin in het Groninger Museum (geweldig!) en wandelden lekker door de stad. 

Op de terugweg moesten we naar Joure. Meneer K:)dootje wilde daar onderdelen voor zijn boot* kopen. Ik had opgezocht dat er ook een wolwinkel is in Joure: Ajoure Breiboutique. Dus daar ging ik heen toen Meneer ging winkelen. 

Ooooo… wat een mooie garens! O!

Natuurlijk kocht ik wat. Ik kreeg het mee in een geweldige tas: 

De inhoud: Linksboven: garen voor een nieuwe sjaal omdat de mijne versleten raakt. Linksonder: mooi garen van een merk dat ik niet ken en graag wil proberen. Rechts: heeeeeeel zachte merino. Zei ik al O?

Natuurlijk was ik al vanalles aan het haken. Maar op oudejaarsdag vond ik dat ik wel mocht beginnen aan mijn nieuwe sjaal. Garen van Louise Harding, merino met zijde. Zacht!! Het schiet lekker op, ’s avond op nieuwjaarsdag ben ik al een eindje op weg met de tweede bol. 

En 3 januari was hij klaar:  Nee, hij is niet geblockt. En ja, in daglicht zijn de kleuren nóg veel mooier. 

En dit was alles wat er over was: 

Dus nu heb ik een nieuwe sjaal. Ik doe hem niet meer uit. 

*voor degenen die zich zorgen maken dat we inmiddels een rederij zijn begonnen: deze is radiografisch bestuurbaar. Dus het valt mee.