Het was een wat langdurig project, de Deken voor Noor. Projecten bestaande uit kleine delen met veel af te hechten draadjes en naaiwerk zijn niet mijn favoriet. 

Toch koos ik voor de deken voor mijn nichtje een patroon uit met precies al die kenmerken. Tja, dan duurt het dus even voordat hij klaar is. Driekwart jaar later dan gepland (echt) was het dan toch zover en net voor de vakantie kon ik de dame in kwestie (bijna drie inmiddels) haar deken overhandigen. 

Nu heeft ze net als haar oudere broer een eigen deken. 

De reactie? ‘Oooo. Róze!’

(Niet te fotograferen trouwens, zo’n deken met een bobbeltjespatroon.)