Toertocht

Door omstandigheden (niet in de laatste plaats het weer de laatste tijd) komen de racefietsen (te) weinig uit de schuur. Dat vinden we allebei jammer, dus toen we bericht kregen van Huissoon Sport dat de er een toertocht werd georganiseerd vanwege het vijftigjarig bestaan, was dat een mooie aanleiding om weer eens op de fiets te stappen.

We schreven ons in voor de 60 km. We fietsten in juni nog de Delta Ride for the Roses 50 km, dus dat zou moeten lukken, toch?

Toen we inschreven, was het best goed weer. En omdat de tocht in augustus was, leek het ons vrij voor de hand liggend dat het ook dan mooi weer zou zijn.

Nou, het was, uiteindelijk, ook mooi weer. Als je tenminste keek naar de week in aanloop naar 5 augustus… Het was immers droog (toen we fietsten in elk geval) en de wind was redelijk (hooguit windkracht 5). Dat het gemiddeld, inclusief het na afloop binnen napraten en wat drinken maar 17 graden was, en een deel van de route dus maar 15, had ik in elk geval in augustus niet helemaal voorzien.

Hoe dan ook: de route was heel leuk en keurig aangegeven, en omdat ik tegenwoordig een apparaat op mijn fiets heb, kon ik hem ook nog meelezen. En na afloop natuurlijk terugkijken. Dat blijk ik leuker te vinden dan ik vooraf dacht.

Wat ik best bijzonder vond, was dat we vrijwel ongetraind keurig regelmatig konden fietsen. En dat het überhaupt best goed ging, uiteraard.

Er reden een hoop retro-fietsen mee, vanwege het jubileum. Onderweg zagen we er niet zoveel, maar toen we terugkwamen bij Café Baarends, mocht mijn zeker-niet-retro-fiets er even bij staan. Op het biljart was ook de geschiedenis in fietsen te zien. Ik ben blij met mijn 22 versnellingen, vroeger moesten ze het met twaalf doen!

Even stoppen in Oud-Sabbinge.

Nu, een dag later, heerlijk bijkomen en de spierpijn in m’n nek en armen laten wegtrekken. Verder valt het gelukkig mee, is mijn conditie toch minder beroerd dan ik dacht.

Richtingaanwijzer

Het is hier in ‘de Zak’, en eigenlijk overal in Zeeland, mooi fietsen. Het is echter voor mij ook verdwaalfietsen, want het aantal mogelijke routes is legio.

Om te voorkomen dat ik ofwel eindeloos op de fiets zit, ofwel veel te kort, moet ik voor vertrek dan ook een route uitzetten.

Tot nu toe bestond mijn routebeschrijving uit de te volgen knooppunten op een briefje dat ik op mijn bovenbuis plakte. Met de telefoon in de tas voor eventuele zoekgeraakte bordjes of ander routeleed.

Het aflezen van de knooppunten gaat, als het er niet teveel zijn, best goed. Je moet alleen goed onthouden waar je op je lijstje bent. En niet over kasseien rijden…

Sinds ik van Meneer voor mijn verjaardag onlangs een heusch navigatieapparaat* voor de fiets kreeg, hoef ik niet alleen niet meer te onthouden bij welk nummer is was, maar kan ik ook de route onderweg makkelijk aanpassen.

Vandaag fietsten we het eerste rondje ermee. Het is nog even zoeken naar alle instellingen (waarom blijft hij maar piepen? Ik wil dat niet!), maar verder: handig en fijn!

*een Garmin Edge 830, voor de liefhebbers

Sporten

Drie keer in de week.

Dat is althans het streven.

Het liefst stap ik op de racefiets. In deze tijd van het jaar is dat echter lang niet altijd vanzelfsprekend. Korte dagen, natte (en vieze) wegen, heel veel wind: het is lang niet altijd verstandig op de fiets te stappen. O, en mijn schouders* vinden het ook niet goed, veel en vaak fietsen.

Maar met een beetje goede wil, goede kleding en een klein beetje geluk, lukt het bijna elke week wel een keer om een rondje te fietsen.

Blijven er nog twee keer over.

Zwemmen vind ik ook een fijne manier van bewegen. Omdat het nogal tijdgebonden is (ik heb geen zwembad in de tuin en moet dus rekening houden met de planning van het zwembad…), lukt het me niet elke week.

Toen het in december had geijzeld, ben ik een rondje gaan hardlopen. Nou ja, hard is misschien overdreven, maar harder dan wandelen.

En ondanks dat ik hardlopen al jaren NIET LEUK vind, viel het me goed mee. Ook qua conditie, overigens…

Dus als ik niet kan fietsen of zwemmen, loop ik nu ern rondje hard. Vrijwillig. Ik kocht zelfs nieuwe schoenen (de oude waren bijna museaal). En een nieuwe broek (waar nog wél stretch in zit).

En eerlijk? Het is eigenlijk best fijn. Het is buiten (grote plus), het kan vanuit huis op een moment dat mij uitkomt (bah, wat praktisch) en het is fijn om geweest te zijn.

Dus soms loop ik zelfs nu drie keer in de week. Het moet niet gekker worden.

*ander verhaal. Volgt. Denk ik.

Delta Ride for the roses

 Vandaag fietsten Meneer K:)dootje en ik samen met 8 vrienden en vriendinnen van mijn serviceclub (en nog 4500 anderen) de Delta Ride for the roses. 

We reden 50 km en het was mooi. Mooi weer, mooi doel, mooi om zoveel mensen te zien die zich voor datzelfde doel inzetten. De stevige wind die we een groot deel van de tweede helft van de route tegen hadden maakte het daadwerkelijk sportief. 

Het was mooi. 

  

Fietsdate

Op maandagavond doe ik aan fietsdaten.
Onze wekelijkse clubbijeenkomst is ongeveer tien kilometer verderop en ik vind het heerlijk om daar op de fiets heen te gaan. Een aantal clubgenoten deelt die afwijking en we treffen elkaar dan ook om kwart over vijf bij de Ringbrug: onze fietsdate.

De afgelopen periode kwam het er niet van om op de fiets te gaan. Regen of nog een afspraak aansluitend aan de clubbijeenkomst waren de voornaamste redenen. Vandaag, net toen ik had bedacht dat het mooi fietsweer was mailde JP: wie er vandaag meefietste. Mijn held! Ik mag van de heren namelijk niet alleen door de polder fietsen in het donker. (Daar hebben ze wel gelijk in. Vindt ook Meneer K:)dootje.). JP is inmiddels samen met J mijn vaste chaperonne geworden, lief toch?

In de loop van de middag werd het hier behoorlijk mistig. Het resultaat was dat de drie fietsende J’s vandaag niet helemaal droog aankwamen op de clubavond. Zeg maar gerust: behoorlijk nat, eigenlijk. We hadden nog wat discussie over de vraag of een muts nou wel of niet handig is en of het dan de voorkeur verdient een muts van een zekere baggermaatschappij te dragen of een gehaakte muts. Ik houd het zelf maar bij haar. Al loopt dan wel de gematerialiseerde mist koud en wel je kraag in.

Nadat de heren zo lief waren te wachten tot ik samen met de andere aanwezige dames een kunstwerk als afscheidscadeautje voor een oud-lid hadden gemaakt fietsten ze me weer naar huis. Wat vanwege het enge wereldbeeld* best avontuurlijk was. En wéér nat…

*Het was nog steeds mistig. En nu ook donker. Een héél klein wereldje dus.