Aanmaakhoutjes

Sinds twee jaar hebben we een houtkachel. Heerlijk!!

Eind van de middag steek ik hem meestal aan. Op een emmer hout brandt hij de hele avond en verwarmt dan de woonkamer tot een zeer comfortabele 20 – 21 graden. Als we ‘s nachts de deur van de woonkamer dicht houden, is het ‘s morgens nog steeds 18 graden, zonder dat de cv daarvoor is aangegaan. Dat het dan in de rest van het huis koud is, is eigenlijk wel fijn. Fris wakker worden!

Bij het aanmaken van de kachel stapel ik blokken van groot naar klein op elkaar, zo dat er een soort schoorsteen ontstaat. Dan ontbrandt hij het snelst.

Helemaal onderop liggen twee kleine houtjes om te zorgen dat er lucht onder de grote blokken door kan, en bovenop liggen natuurlijk ook wat kleine houtjes. Een heel dun houtje gaat in de ‘schoorsteen’-stapel om het vuur van het aanmaakblokje omhoog te trekken.

Die kleine houtjes, aanmaakhoutjes, krijg je door grotere blokken te kloven. Met een bijl…

Meneer vindt het heerlijk om hout te kloven. Eerst de heel grote stukken met een kloofbijl in een handzaam formaat dat in onze kachel past (we hebben maar een kleintje), en dan een paar blokken in aanmaakhoutjes met een scherpe, kleine bijl.

Ik zie mezelf nog niet zo veilig met een scherpe bijl rondzwaaien.

Voor kerst kreeg ik van Meneer een geweldig cadeau, zodat ik wel zelf aanmaakhoutjes kan maken:

Een Kindling Cracker!

Eigenlijk een bijl in een kooitje, waar je een blok hout opzet wat je dan met een hamer naar beneden tikt. Met een hamer zwaaien zie ik wél zitten.

Vanmorgen probeerde ik hem uit:

Klaar!

Zo gebeurd! Echt heel makkelijk.

Enige nadeel: ik maakte met deze vier blokken zo’n voorraad aanmaakhoutjes dat ik voorlopig even niet met mijn cadeau kan spelen.

Technisch

De kachel doet het niet. 

Aan boord dan.

Afgelopen herfst stopte hij er ineens mee. Heel handig aan het begin van het koude seizoen. 

Nu ligt de boot weer in het water en is het gemakkelijker om er aan te klussen. In elk geval hoef ik nu niet voor elk stuk gereedschap wat niet aan boord blijkt te liggen een ladder op en af. Dat is namelijk echt niet mijn hobby. 

Dinsdag toog ik vol goede moed en met de gereedschapskist naar de boot. Ik klom in de bakskist* en begon mijn studie. Het duurde even voordat ik had uitgevogeld hoe alle levenslijnen van de kachel (stroom, stroom naar het schakelpaneel, brandstoftoevoer, brandstofterugvoer) los konden. Op de juiste manier dan hè, losknippen was geen optie. 

Uiteindelijk kon ik de kachel uit de boot halen. Voor de liefhebbers: een Wallas 2400. Een petroleumkachel, die voor de verwarring op paraffine-olie brandt. 

Hoe dan ook: kachel mee naar huis, uit elkaar gehaald, schoongemaakt, teruggebracht. 

Niks. 

Hmm…

Vandaag dus poging twee. 

Kachel uit de boot (in minder dan de helft van de tijd van dinsdag) en nu helemaal uit elkaar. Dat ziet er dan ongeveer zo uit. Terwijl het begin- (en hopelijk straks ook weer het eind-)stadium ongeveer dit was:  Hier mist slechts de rechterzijkant en de onderste beschermkap. 

Ik vond nu in elk geval dingen die duidelijk niet meer op hun hoogtepunt waren:  Consultatie met Brr leverde de benaming op: gloeispiraal. Best handig als je een nieuwe wilt bestellen. (‘Ik wil graag een nieuw dingetje voor mijn kachel.’ ‘Wat voor dingetje?’ ‘Ja, nou, zo’n ronde.’ Nee, dat werkt…)

Het is overigens niet waarschijnlijk dat dit de problemen veroorzaakte, maar omdat het ding toen ik het neerlegde in zoveel stukjes uit elkaar viel dat ik het nooit meer terug erin krijg leek het me beter een nieuwe te bestellen. 

Het lijkt erop dat dit de boosdoener is. De pomp. Ik had m graag verder bekeken, maar deze zit hurfterproof (of in elk geval K:)dootje-proof) in elkaar. Uit de symptomen die ik aan diverse mensen beschreef maken de deskundigen allemaal op dat de pomp stuk is. Dus ook daarvan bestelde ik een nieuwe. 

Als het meezit is volgende week alles binnen. 

Dan volgt de echte uitdaging. Alles er weer in zien te friemelen…

Wordt vervolgd!

(Ja, ik vind het leuk. Ja, ik ben een alfa-meisje. Maar een beetje priegelen is aan mij wel besteed.)
*de bakskist is een soort inpandig schuurtje. Of een kelder. Hoe je het noemen wilt. Een grote bak waar je heel veel spullen in kunt bewaren. Bij ons hangt de kachel daar ook in. Prima bereikbaar, omdat de bakskist groot genoeg is om in te kunnen zitten met ook nog voldoende werkruimte om je heen. Als hij niet vol spullen ligt natuurlijk, maar dat is nog niet het geval gelukkig.