Vier januari vorig jaar haalde ik Joep op bij de lieve mensen van het asiel. Zonder onze Groentekat was het huis zó leeg, dat hielden we niet lang vol.

Joep kroop, nadat hij verschillende andere verstopplekken geprobeerd had, achter de vriezer in de bijkeuken en woonde daar vier maanden. Hij kwam wel af en toe voorzichtig kijken, maar pfoe, wat was dát eng allemaal. Het leverde hem z’n eigen hashtag op Instagram op: #joepdeverstopkater

Na een tijdje liet hij zich wel aaien, achter zijn vriezer (tranen in mijn ogen hoor, toen hij dat voor het eerst toeliet) en spínnen dat hij deed!

Inmiddels is hij aardig gewend aan ons. Aaien is nog steeds een van z’n hobbies, al durft hij daarvoor nog steeds niet op schoot te komen. Verder is hij buiten erg in zijn element en heeft hij twee vrienden waarmee hij in de tuin speelt. Spelen met ons is ook leuk, voetballen of een touwtje vangen zijn soms heel erg nodig.

En hoewel hij nog niet op schoot durft, komt hij wel gezellig mee werken op kantoor. Zolang ik niet aan het bellen ben, gaat het goed.

‘s Nachts zijn we overigens helemaal niet meer eng, denken we. Hij slaapt graag bij mij op bed, soms zelfs bovenop me. Omdat hij daarbij dan echt heel hard spint, is dat voor mijn nachtrust soms wat minder. Maar gezellig is het wel. 😊