Toen we de Bibliotheektoren in Leuven bezochten keken we natuurlijk ook even rond in de openbare gedeelten van de rest van het gebouw. 

In de hal was een kleine tentoonstelling van oude boeken en documenten. In één van de vitrines lagen een paar Albums Amicorum (mijn hersens kraken nog over het Latijnse meervoud…).  

Een Album Amicorum is een soort vriendenboek, de voorloper van het poëzie-album:  

Leuven heeft ook een mooie pennenwinkel: Arteel Pennenhuis. Echt een walhalla voor een pennenfetisjist zoals ik. En niet alleen pennen, maar ook allerlei mooie kantoorbenodigdheden. En tassen. En opschrijfboekjes. Zei ik al dat ze mooie notitieboekjes hadden?

Afijn, we gingen er natuurlijk naar binnen. En we keken. Nou ja, ik keek. En nog eens. En nog meer. 

De volgende dag gingen we terug. Want ja, pennen… Deze keer probeerde ik er een paar. En ik kocht er een. Ja, één. Budgettair was dat nog enigszins verantwoord. Ik kocht ook een boekje (natuurlijk) en inkt. Je bent fetisjist of niet, toch?

En dan nu de excuses waarom ik een pen en een boekje moest kopen. 

De pen:   

Een nieuw model van Cross. Hoef ik niet verder toe te lichten toch?

Het boekje:  

Natuurlijk heb ik al notitieboekjes. Maar deze nog niet. En vertelde ik daarnet niet over het Album Amicorum? Dat leek me nou een mooie bestemming voor dit boekje. Goed excuus, toch?

Inmiddels hebben al een paar mensen wat in mijn boekje geschreven. Brr wist niet wat te schrijven. Daarom verraste hij me met dit schitterende op maat gemaakte doosje voor het boekje:  

Heel glad afgewerkt en met afgeronde randjes en hoekjes. 

Vandaag maakte Janet van Bags by-J een sluiting voor het doosje.  

  Het doosje gaat niet mee als het boekje op reis gaat, ik bewaar het er thuis in. Anders gaat het misschien stuk, dat is zonde!

En nu dus zien dat ik mijn Album Amicorum vol krijg!