Ooooo, het is hopeloos met bloggen. Genoeg blogwaardigs maar ik vergeet steeds dat zo’n verhaaltje zichzelf niet schrijft.

Goed. Een etentje dus.

Vorige week vrijdag togen we met Lies en Yep naar Willemstad (gewoon in Noord-Brabant hoor, niks exotisch). Dat uitstapje zat al even in de pijplijn, maar nu vonden we plotseling een geschikt moment. Een aanleiding? Hoezo?

Waarom we vanuit Goes vrijwillig drie kwartier willen rijden om aan tafel te kunnen? Omdat Frascati erg leuk is.

De menukaart:  Tegelijk je placemat dus. Handig, want je bestelt steeds twee gerechtjes per persoon. Waarbij niemand zich iets hoeft aan te trekken van de ‘vaste volgorde’ van voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht. En ook niet iedereen tegelijk in dezelfde gang zit.

Deze keer at ik bijvoorbeeld helemaal geen hoofdgerecht. Wel heel veel heerlijke voorgerechtjes. En een paar toetjes.

Nee, ik at de toetjes links en rechts onder niet twee keer. Het programma vindt het leuk die foto twee keer op te nemen in het mozaïekje. Prima, want het was wel errug lekker. Vooral de Chocolade Toffee taart. O!

De paddenstoelenkroket is door ons gezelschap unaniem gekozen tot gerecht van de avond. Je kunt ons er allemaal ’s nachts voor wakker maken (zijn er vrijwilligers?).

Behalve erg lekker was het ook erg gezellig. Volledig de drie kwartier rijden waard.