Een vriend kocht pas een andere boot. Hij ruilde zijn huidige boot (door hemzelf altijd liefkozend ‘bootje’ genoemd, maar bijna twee keer zo lang als Karel) in. 

Dat de boot ingeruild werd, betekende natuurlijk ook dat hij naar de verkoper moest. Varend ja, het is toch een boot? En varen, tja, daarvoor ben ik vrij gemakkelijk te lijmen. Zelfs in november. En zelfs als ik dan eerst moet helpen de boot leegmaken. 

Dus: maandagavond deden we alvast een autoballet (met twee auto’s naar een afspraak, met twee auto’s naar de verkoophaven, met een auto terug: strakke choreografie!) en dinsdagochtend haalde ik wat lekkers bij de bakker voordat ik naar de boot reed. 

Na een uur of wat lagen alle spullen uit de boot in huis (luxe hoor, een steiger in je achtertuin) en konden we vertrekken. Het was heerlijk weer: zonnig, niet zo koud, wel veel wind. 

Na een korte stop om te tanken voeren we de sluis uit, de Oosterschelde op. Ahhhh… óók op de motor blijft het mooi water. 

Het was niet druk, wel wat beroepsvaart maar niet overdreven veel. En zowaar een andere zeilboot! 

Bij de Grevelingensluis moesten we een poosje wachten. En toen koelde het behoorlijk af. Maar ach, met wat meer kleren aan was dat leed gauw geleden. 

Uiteindelijk zijn we uiteraard keurig geland bij de makelaar. Na nog wat laatste spullen van boord te hebben gesjouwd was het tijd voor een laatste foto.  Daarna mochten we de zonsondergang nog even bekijken vanuit het kantoor van de makelaar. Mooi! 

We sloten de dag af met een gezellig etentje. 

Wanneer kon die andere boot ook alweer worden opgehaald? 😉