Kijk, onze leenkachel: 

Het is binnen dus heerlijk warm nu. Beetje lastig was wel dat tijdens het afbakken van de broodjes ineens de oven uit ging. Terwijl het gas niet op was. Huh?

De heren vervangen een knelkoppeling en daarna doet het het weer. Maar hun conclusie is dat het te koud was om zoveel gas tegelijk uit de fles te willen trekken. 

We besluiten dat we niet naar Yerseke (het oorspronkelijke plan) maar naar Wemeldinge gaan. Morgen is de wind namelijk op en vanaf Wemeldinge is het dan minder ver (saai) op de motor varen. Omdat we nu weer genoeg stroom hebben hoeven we bij het zeilen de motor niet stationair bij te laten staan. Dat is echt heel fijn!

 Gezien de windrichting (achterlijk) en de rustige omstandigheden wil Meneer K:)dootje de boom* weleens zetten. Dat gaat allemaal keurig en we gaan er vooral ook harder door. 
Intussen warmt mama de goulash op, zodat we heerlijk warm kunnen lunchen. 

We gaan door het vaarwater dat aan het begin en eind de leukste boeien die ik ken heeft: de Witte Tonnen Vlije. 

Dit is de boei aan het begin:

En dit die aan het eind: 

Streepjesboeien dus. Dat is omdat er twee vaarwaters samenkomen op die plek. Meestal ligt daar een boei met twee kleuren, waarbij de kleur aan de bovenkant het belangrijkste vaarwater (hoofdvaarwater) aangeeft. Hier zijn beide vaarwaters even belangrijk, dus streepjes. Zelfs de wc-borstel bovenop is twee kleuren!

Het varen is heerlijk!

In Wemeldinge lopen we lekker even een rondje. Hoewel het niet zo zonnig is is het lekker buiten. 

Het handelsmerk van Wemeldinge: de twee molens.

Na de borrel begint Merien met koken. Hij heeft op vakantie in Zweden dit jaar een mooie pan gekocht en geeft een demonstratie.  

Leidend tot: 

Na het eten gaat Meneer K:)dootje op les Irish Coffee maken.   

Best mooi voor een eerste les, toch?

Uiteraard moeten we dan nog maar eens kaarten.  Heel verrassend win ik weer niet…

*boom: een uithouder voor het voorzeil, zodat de twee zeilen als het ware naast elkaar staan. Het is die paal rechts.