Breien ja. 

Ik weet dat ik tot nu toe vooral haakte. 

Maar sokken breien stond al een tijdje op mijn dat-wil-ik-ooit-nog-eens-doen-lijstje. Een tijd geleden kocht ik daarom al eens breinaalden. Wol had ik al. Jaren geleden breide mams eens een trui voor me van sokkenwol. Op de breimachine. Er bleven een hele bol en nog twee kleinere bolletjes over. 

Vorige week zaterdag begon ik, eindelijk 😉

Ik gebruikte het patroon van Winwick Mum, dat heeft lekker veel plaatjes en uitleg voor alle mogelijke verschillende naalden. En dat Engels is niet zo’n probleem. Misschien helpt het wel dat ik wel al eerder breide. 
Ik vond het erg duidelijk, en na niet zo heel lang had ik al een boord! Ik brei nu overigens ‘hakend’ (geen idee wat de officiële term daarvoor is). Dat werkt voor mij veel fijner dan steeds de naald los moeten laten om de draad om te slaan. 

Vanwege iets te veel hobbels en rare dingen naar mijn zin begon ik nog een keer opnieuw, maar zondagavond had ik toch al een heel stuk sok. En ja, ik deed heus ook nog een hoop andere dingen dat weekend. 
Dinsdag volgde dan het stuk waarvan ik altijd van iedereen hoorde ‘maar dat is heel moeilijk’: de hiel. Nou, ik vond dat nogal gaan. Ook weer duidelijk uitgelegd, dat scheelt vast. 

Gisteravond was mijn eerste sok ooit klaar. Op diverse punten voor verbetering vatbaar, maar toch. Ik breide! Een sok!

Nou ja. 

En nu begon ik aan een ‘echt’ paar. 

En natuurlijk kocht ik stiekem ook alvast nieuwe wol. En naalden. Oeps…