Vorig jaar, tijdens een bezoek aan het museum Wings to Victory adopteerde onze Rotaryclub het oorlogsgraf op de begraafplaats in Kats, onze thuisbasis. 

Dit jaar gingen we er met een paar mensen naartoe op 4 mei. 

We keken eerst gezamenlijk naar de nationale herdenking op de Dam in Amsterdam op televisie. Dit jaar was voor het leggen van de kransen een combinatie gemaakt van mensen die zelf de oorlog hebben meegemaakt en een familielid uit een volgende generatie. Kind, kleinkind, neef of nicht legde de krans en vertelde waarom de oudere generatie die krans legde. Wat indrukwekkend!

Sterre Wolthers legde ook de verbinding met het heden in haar gedicht Monument. Wat als het anders was gegaan? Was ik er dan geweest? Heel mooi en stof tot nadenken. 

Bewonderenswaardig vond ik ook de toespraak van Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam. Hij vroeg ons te blijven herdenken. Opdat we voor de generaties na ons de last van het dragen van de wereld op de schouders een klein beetje lichter kunnen maken. 

Na deze mooie herdenking reden we naar de begraafplaats in Kats. Met zijn zessen liepen we naar het, door de Stichting Oorlogsgraven, goed verzorgde graf. 

Er stond al een mooie bos bloemen, zo te zien nog heel vers. We zetten onze bloemen erbij. 

Deze sergeant J.E. Normington is samen met zijn piloot neergeschoten, waarschijnlijk boven Brugge. Ze zijn met hun vliegtuig in zee gestort en zijn lichaam is aangespoeld in Kats. Zijn maat is nog steeds Missing in Action. 

Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. 

Indrukwekkend.