Al een paar dagen regent het hier een groot deel van de dag. Ik vind die grijze dagen nogal somber, maar de tuin vindt het helemaal geweldig. Alles ontploft bijna, zo snel groeit het. 

Met al die regen kom ik niet zoveel in de tuin maar vanavond was het lekker droog en kon ik de ‘schade’ opnemen. Oef! Dat wordt dooreten. 

  De pompoen neemt de ruimte. Ergens ertussen groeien nog twee selderieknollen. 
  De aardappels zijn in elk geval boven de grond flink op dreef. Hopelijk doen ze onder de grond net zo hard hun best. 
  Bietjes.
  Erwtjes. Die aten we vanavond, eigenlijk waren ze al aan de grote kant. Maar toch lekker. 
  Weer een handje framboosjes.

De worteltjes zijn aan een inhaalslag bezig en de vijgen zijn met héél veel maar nog niet rijp. De courgette lijkt het na een karige start nu ook goed naar zijn zin te hebben. De braam is vastbesloten in één seizoen weer net zo groot te worden als hij was voordat hij tot de grond afgeknipt werd in verband met de nieuwe schutting, maar dat gaat ten koste van de bramen zelf. Volgend jaar hopelijk weer.

Hoewel je nu natuurlijk in één oogopslag kunt zien wat wat is, is dat niet altijd het geval. De afgelopen weken maakte ik daarom bordjes voor in de tuin. Die kleine groene plastic stekertjes raak ik altijd kwijt. Ik ga er eens op staan, of ik schoffel ze weg. Of meer van dat soort handigs. 
Ik vond niks anders naar mijn zin en zaagde daarom maar een plaat triplex in stukken. Grondverven, lakken, schoolbordverf. Klaar. 

  Ok, dat klinkt een stuk sneller dan het in werkelijkheid ging. 
Ik maakte er 15, dus ik kan even vooruit. 

Het staat wel gezellig toch, die roze bordjes tussen het groen?