We sliepen heerlijk in onze torenkamer. Na een douche in de ieniemienie-badkamer vervoegden we ons in het restaurant voor het ontbijt. Een uitgebreid buffet!

We wilden vandaag graag eerst naar het museum. Na het ontbijt verzamelden we onze spulletjes en gingen we op pad. Er was vanalles te doen op straat, er was een feestmarkt op het Ladeuzeplein en ook elders stonden kraampjes. 

Omdat het museum pas om elf uur openging dronken we eerst koffie op het terras. Met uitzicht op de feestmarkt en vooral op de bezoekers.  

In het museum beginnen we helemaal bovenin. Vanaf het dakterras kijken we over de stad. Het museum is niet heel hoog, maar je kunt wel redelijk wat van de stad zien. 

Er is een tentoonstelling van werk van Peter Buggenhout. Hij maakt van allerlei afval of overbodige spullen een soort sculpturen die hij met grote hoeveelheden (huis)stof bedekt of bijvoorbeeld overgiet met varkensbloed. Ik kan hier helemaal niks mee…

Wel intrigerend zijn de werken van Jessica Warboys. Zij bewerkt stukken stof door ze bijvoorbeeld een tijd in zee te leggen of in fotogevoelig materiaal te drenken.  

Het geeft mooie structuren en vormen. Daarnaast zijn er ook schilderingen en houten beschilderde constructies van haar te zien. 

In het museum is een grote tentoonstelling over zilver. Gebruiksvoorwerpen, religieuze (gebruiks)voorwerpen, sieraden, prijzen en ordetekens van gildes of schutterijen: het is er in alle soorten en maten te zien. 

Tot slot nog de vaste collectie met Vlaamse meesters, beelden en andere schilderkunst. Ook erg mooi. 

Het gebouw waar het laatste deel (of eerste, als je wel de goede volgorde aanhoudt) van de collectie in is ondergebracht is al een museum op zichzelf. Er liggen bijvoorbeeld een paar schitterende houten vloeren.  

     We sluiten ons bezoek af met een lunch in het restaurant van het museum, waar je allerhande burgers kunt eten. Lekker!

Na het museum gaan we op zoek naar de wolwinkel die we gisteren al gezien hadden. Vandaag is die wel open!  

’t Wolwinkeltje in de Parijsestraat. Een inderdaad niet zo grote winkel, maar ze hebben er wel veel!

Gelukkig is wol niet zwaar om te dragen, want we willen nog meer doen. Naar de Sint Michielskerk bijvoorbeeld. Een barokkerk en één van de acht ‘wonderen van Leuven’. De gevel is uitbundig versierd maar binnen lijkt het alsof je in een heel andere kerk bent binnengestapt. Modern, laag schrootjesplafond, nieuwe glas-in-lood-ramen: totaal anders dan je van buiten zou verwachten. 

Na de kerk gaan we naar de Bibliotheektoren. De bibliotheek is zowel in de Eerste als in de Tweede Wereldoorlog verwoest en na beide oorlogen weer opgebouwd met hulp uit het buitenland. Als symbool voor wederopbouw, samenwerking en verbroedering. De toren biedt een mooi uitzicht over de stad. Het is gelukkig goed helder, dus we kunnen ver kijken. Maar pas als we eerst een vrijwel eindeloze wenteltrap hebben beklommen. Dat is best desoriënterend… De trap levert, vanaf buiten gezien, wel een mooi plaatje op overigens:  

Na beklimming en afdaling van de toren (waarin op verschillende verdiepingen het verhaal van de verwoestingen en wederopbouw wordt verteld) kijken we nog wat rond in de hal en om het hoekje van de studiezaal. Deze is volop in gebruik. 

Boven de ingang:  

Inmiddels is het al eind van de middag en zijn we wel weer toe aan wat te drinken. We zagen eerder al Four-tea-four. Dat zag er leuk uit. De koffie en thee blijken er ook nog goed en ze hebben ook nog servies en dergelijke met leuke printjes te koop.  

Hierna gaan we even naar het hotel, met de beentjes omhoog!

’s Avonds eten we bij een Nepalees restaurant, Namaste. We bestellen de Namaste Special Thali en zijn benieuwd wat we precies gaan krijgen. Nou, dit:  

Het is héérlijk!

Als toetje eten we mangolassi en rijstepap met vanille-ijs. Ook lekker.  

We sluiten af met een kopje koffie op de Oude Markt en rollen daarna voldaan onze torenkamer weer in.