En weer mogen we vroeg op. Bij vertrek (om kwart over 8) komt de zon op.

Als we buiten liggen schijnt de zon nog steeds. Schilderachtige silhouetten van de industrie bij Moerdijk.

Na de Volkeraksluis kunnen we zeilen. Er is best wind, dus we reven het grootzeil en zetten de fok erop. Dat kan mooi in de sluis, lekker beschut.
Het loopt lekker, na een paar slagen om het Hellegat uit te komen is het Volkerak bezeild. Aan de wind, maar bezeild.

Het weer heeft het niet helemaal begrepen. Hoewel de zon keurig begon is die al snel verstopt geraakt achter een grijs wolkendek en miezert/regent het. Onafgebroken. Hmm…

Het zeilen gaat fijn, en hard. We kregen het niet op de foto, maar af en toe liepen we 6 knopen. Dat is met dit tuig Hard! Ok, het helpt wel dat het ook Hard waait.

Als we door de Krammersluis zijn komt er nog wat wind bij. En regen. Blegh, geen fijn weer.

Voor de sluis had ik de fok al opgeruimd. We hadden bedacht dat we op het grootzeil en de motor prima naar Wolphaartsdijk kunnen varen. Er is net teveel wind om comfortabel te kunnen zeilen voor Karel. Althans, met deze windrichting. Vooral het laatste stuk, tot aan de Zandkreek, is het ‘pik in de wind’ zoals ze dat hier zeggen. Wind pal tegen dus.

In de Zandkreeksluis zien we dat het Heel hoog water is.

we zakken dus nogal een stuk:

Na de Zandkreeksluis motoren we het laatste stukje naar Wolphaartsdijk. We besluiten nog lekker aan boord te blijven. Voor morgen geven ze veel beter weer af. Dan kunnen we alle spullen droog naar de auto brengen. Want Helaas, het vaarseizoen (met Karel dan toch) zit er weer op.
Met wederom een geslaagde zwerfsttocht als afsluiting!

We sluiten af met frietjes. Meneer K:)dootje krijgt zelfs een vlaggetje op zijn hamburger: