Tien over acht ’s morgens. Telefoon. Schipper van de Maleachi. ‘De deuren gaan open dus we gaan zo weg’.
Eh… O. Dat is een íets andere planning dan een vertrek om tien uur, waar we gisteren op rekenden. Afijn, we waren uit bed en zouden net gaan ontbijten maar draaien de volgorde der dingen dus maar om. We gooien los en vertrekken meteen, min of meer tot verrassing van de andere twee boten.

Het plan is Willemstad, via de Haringvlietbrug. Linksaf dus.
Oef. Dat betekent fors stroom tegen!

Snelheid door het water:

Snelheid over de grond:

Het duurt dus even voor we het Spui af zijn.
Maar, dan kunnen we lekker zeilen. Als we ter hoogte van Tiengemeten zijn gaat weer de telefoon. ‘De Haringvlietbrug is in storing en ze weten niet hoe lang dat gaat duren. Wij gaan dus via de Oude Maas en de Dordtse Kil.’ meldt de schipper van de Maleachi.
Oef, zijn wij blij dat we onder die brug door kunnen! Dat rondje wat zij moeten varen is bijna 40 mijl. Die zijn voorlopig dus nog niet in Willemstad. We spreken af dat wij alvast boodschappen zullen doen. Even later komen ze voorbij varen.

Daag!

Wij zijn rond half drie in Willemstad en regelen bij de havenmeester drie plaatsen. Wel komisch om eens een keer aan de anderen door te geven waar ze straks kunnen liggen. Anders is het altijd andersom.

De Bietentocht finisht vandaag in Willemstad, dus de oude haven ligt helemaal vol met schepen van de bruine vloot. Veel bemanningen zijn ook gekleed in kleding die bij hun schip past. Erg leuk.

Uiteraard heeft elk schip een lading bieten aan boord:

Boodschappen dus. We bedenken dat pastasaus met veel groente wel te regelen moet zijn in onze kombuis. Als de rest dan gearriveerd is kunnen we bij hun de saus opwarmen en de pasta koken.

leidt uiteindelijk tot

Als de anderen om een uur of zes binnenlopen (dat hebben ze snel gedaan!) verhuizen we naar de kombuis van de Maleachi.

Dat zijn tenminste serieuze pannen 😉

En het smaakt!

Na nog een sessie van de cursus Irish Coffee rollen we ons bed in.