Met de leesclub lazen we onlangs het boek Gestolen leven van Adam Johnson.

Oef…
Wat een heftig boek. Of eigenlijk moet ik zeggen: wat een heftig verhaal.
Het speelt zich af in Noord-Korea en geeft een inkijk in de beklemmende werkelijkheid in dat land. Hoewel we ons hier in het vrije Nederland denk ik geen voorstelling kunnen maken van hoe het werkelijk is om zo onvrij te zijn doet dit verhaal je dankbaar zijn voor je eigen vrijheid.

Wat ik heel onwerkelijk vond was dat de meeste Noord-Koreanen volkomen lijken te accepteren dat hun leven door anderen wordt bepaald en misschien kun je zelfs wel zeggen geleefd. Er bestaat in dit boek geen vrije keuze wie en wat je bent. Als van hogerhand bedacht wordt dat je voortaan iemand anders bent dan is dat zo. Ook voor de familie van de persoon van wie je de plaats inneemt.
Slechts een enkeling komt in opstand tegen het regime en die wordt over het algemeen meewarig aangekeken.

Ook bijzonder vond ik het enthousiasme waarmee de soms absurde ideeën van de machthebbers worden ontvangen. Zo wordt besloten voortaan geiten op de daken van (flat)gebouwen te gaan houden zodat de bevolking vlees en melk kan krijgen. Iedereen wordt ingezet om grond op de daken te krijgen zodat de geiten daar kunnen gaan leven. Dat daarna regelmatig geitjes uit de lucht komen vallen wordt volstrekt normaal gevonden.

Hoewel iedereen van de leesclub een heel ongemakkelijk gevoel overhield aan het boek waren we allemaal toch ook blij het gelezen te hebben. Het boek zet aan tot nadenken over zowel je eigen vrijheid als de bizarre onvrijheid die sommige regimes opleggen en waarnaar de mensen zich toch ook schikken.