De boot was nog niet vaarklaar, de vakantie was nog ver weg en toen stelde ik Meneer K:)dootje voor een lang weekend te gaan kamperen.

Sindsdien grijnsde hij*. En maakte hij lijstjes en stapels. De laatste keer dat we kampeerden was 2004, dus, eh, even geleden.

Vorig jaar kocht Meneer een simpele tent, omdat hij een groepje jongeren begeleidde bij een kampweekend. Die tent voldoet prima voor een korte vakantie zoals we nu in gedachten hadden, dus dat was alvast het eerste afgevinkte item van de lijst. De stoeltjes werden uit de schuur gehaald en de tafel van zolder: vorige zomer nog gebruikt in de woonkamer toen de meubels vanwege de verbouwing in de opslag zaten. Toen het hele lijstje afgevinkt was, was de gang volledig onbegaanbaar en waren er spullen van zolder gekomen waarvan ik niet (meer) wist dat we ze hadden. Overbodig om te zeggen dat we dus goed uitgerust (qua spullen) op vakantie gingen.

Behalve het idee als zodanig om te gaan kamperen, had ik ook bedacht waar we heen zouden kunnen: Langbroek en Groningen. Twee keer op visite, en wat rondkijken in de omgeving. Ik zocht, niet gehinderd door al teveel voorkennis, twee volgens mij kleine campings uit. Meneer leek het ook wel wat en de campings werden geboekt.

Eerst twee nachtjes op Camping Strosteeg bij Langbroek. We kwamen pas laat aan vanwege een onverwacht tandartsbezoekje, maar dat was geen probleem.

Wat is het daar leuk!

Een heerlijke kleine camping met zo’n zes plaatsen. Geweldig vrij uitzicht de polder in en fijne voorzieningen, vooral ook als je met de fiets of al wandelend op pad bent en dus niet alles zelf mee kunt nemen. Zelfs een volledig imgerichte, overdekte kookplaats met eettafel.

Het is netjes en verzorgd, maar zeker niet aangeharkt. Juist met allemaal rommelige hoekjes, heel leuk. En veel vogels!

Donderdagmiddag zouden we op visite, dus donderdagmorgen konden we de omgeving in. Tegenover de camping begint het bos, dat leek ons wel wat. Meneer vond een kaart en een wandelroute, en uiteindelijk liepen we zowel over de Limes, als langs de Hollandse Waterlinie. We kwamen door Werkhoven en Odijk en haalden zéker ons stappenquotum.

De omgeving is heel mooi, heel oud land en ook duidelijk van oudsher een rijk gebied. Veel landhuizen of kastelen en grote boerderijen.

Eind van de middag hadden we afgesproken in Langbroek, om bij Manda op bezoek te gaan.

Dat was erg leuk. Eerst liepen we nog een (klein) rondje langs het ooievaarsnest mét twee jongen en door het schattige centrum van Langbroek. Daarna had Manda een heerlijke ovenschotel voor ons klaargemaakt en hebben we haar nieuwe huis bekeken.

De volgende morgen na het inpakken en opruimen gingen we nog eens bij Manda op bezoek, maar nu in Driebergen: bij Boekhandel Jacques Baas, de boekwinkel die ze dit voorjaar overnam toen ze De Koperen Tuin in Goes verkocht.

Ik vergat foto’s te maken, want ja, boekwinkel… We kochten wel boeken en lunchten heerlijk op het terras.

Ik bracht nog een bezoekje aan de overburen: Trollenwol en kocht daar voor Lies (en voor mezelf…) Arwetta.

Daarna reden we naar Ellerhuizen, net boven Groningen. Ook weer een leuke camping, ietsje groter deze keer: 2bunders

Gelukkig hadden we gepland zaterdag in Groningen door te brengen, want het regende werkelijk de hele dag. Echt Hollands zomerweer: koud en nat.

Maar: eind van de middag ook hier weer een heel gezellig bezoekje afgelegd: bij Vrouw Haaksma en de Kaptein. Eindelijk zagen we de noordelijke kattenbende (Lola en Laci) in het echt.

Vanwege aanhoudende nattigheid belandden we voor het eten uiteindelijk in Bedum bij een Italiaans restaurant, waar we prima gegeten hebben.

En toen we zondag alles hadden ingepakt om naar huis te gaan, stopte het met regenen en ging de zon schijnen. Uiteraard.

Nou ja, eenmaal thuis waren de kampeerspullen zó droog. Opruimen duurde iets langer…

O, en we zullen vast nog wel vaker zo op ‘stedentrip’ gaan, het beviel ons prima!

*Meneer was vroeger bij scouting. Eerst als deelnemer, daarna als leiding. Onze eerste vakanties samen gingen we ook kamperen. Daarna kochten we een boot en kwam het er niet meer van.