Gisteravond gingen we naar een toneelvoorstelling.

Toneelvereniging Heer Hendrik speelde ‘De dochter van de Boevenkoning’.

Het stuk is een sprookje voor volwassenen.
Heer Hendrik omschrijft het stuk zelf als volgt:
‘Spetterende komedie over goed en kwaad.
Bedriegers, kidnappers, dieven, omkopers, afpersers, chanteurs, ofwel: een stelletje geteisem van de bovenste plank komen bij elkaar in de spetterde, zwarte komedie ‘De dochter van de boevenkoning’, geschreven door Ad de Bont.
Al deze criminelen bevolken het koninkrijk van de boevenkoning. De personages zijn slechter dan slecht en ze generen zich daar absoluut niet voor. Integendeel! Alleen Doekje, een kind nog, dochter van de boevenkoning en zijn valse echtgenote, heeft een geweten en een goed hart. Een gouden hart, zeggen ze. Dat kan haar nog lelijk opbreken. Ondertussen dringt de vraag zich op of Doekje in staat is het koninkrijk van het kwaad te redden. Of blijft het volk onwetend en dom en maakt het wederom de verkeerde keuze?
Het verhaal wordt in de vorm van een sprookje voor volwassenen gespeeld. Het stuk inspireert tot een vette knipoog naar de vaak bizarre werkelijkheid, die meestal nog veel erger is dan op de speelvloer. Humor voert de boventoon in dit verhaal dat misschien de toeschouwers ook prikkelt een eigen oordeel te vormen over ‘goed’ en ‘kwaad’.’

De voorstelling wordt niet gespeeld op het toneel, maar op de vloer van de zaal. Als publiek zit je er daardoor bijna middenin, een leuke vondst.
De hoeveelheid slechtheid die wordt samengebracht in het koningspaar is surreëel, maar dat kan natuurlijk in een sprookje. Wat er zich allemaal afspeelt is wel wat er verspreid over de maatschappij in sterkere of minder sterke mate ook daadwerkelijk gebeurt. Afpersing, mensenhandel, berovingen, diefstal, moord: het staat vrijwel dagelijks in de krant.

Heer Hendrik speelt het stuk met overtuiging. Je moet bij sommige spelers echt af en toe tegen jezelf zeggen dat het een rol is die ze spelen, niet hun eigen karakter. Of misschien komt er stiekem toch een stukje van hun eigen aard boven? 😉

Doordat er gewerkt wordt met drie vertelsters blijf je je bewust van het feit dat het een sprookje is. De vertelsters voegen ook zaken toe aan het verhaal, achtergrondinformatie bijvoorbeeld, of ze vertellen wat er tussen twee scènes gebeurt. Daardoor kan met een kleine groep spelers een compleet verhaal worden neergezet en is de tijdspanne die bestreken wordt in de anderhalf uur die de voorstelling duurt ook vrij groot. Die anderhalf uur is overigens zo voorbij!

Wij vonden het een geslaagde avond!
Voor mensen die ook nog willen gaan kijken: er is een extra voorstelling op zondag 7 februari om 14.30 uur, misschien zijn daarvoor nog kaartjes.

Van ons in elk geval de complimenten aan Heer Hendrik!