Het laatste weekend van onze vakantie brengen we door in hometown Goes. Deze keer liggen we in Jachthaven De Werf, schitterend nostalgisch. Een aanrader om even binnen te lopen als je in de buurt bent. Het is bijna middenin de stad maar daar merk je niks van. Een wereldje op zichzelf.

We vermaken ons met winkelen (de heren kopen allebei een polo passend bij de nieuwe broeken), boodschappen doen (er moet nog gebarbecued worden deze vakantie) en lezen en niks doen.

Tussendoor bezoeken we de verjaardag van Npzss (omdat we vlak bij huis liggen kunnen we gemakkelijk met een auto op stap) en barbecuen we. Dat is nog een avontuur. We zouden namelijk de gasbarbecue van de RoodRunner gebruiken. Maar de aansluiting van het nieuwe tankje blijkt niet goed te passen. Gelukkig liggen we dus dicht bij huis en kunnen we onze barbecue en kolen ophalen. De barbecue zelf genoot wel van zijn weekend weg.

Omdat de heren voor de barbecue op vrijdag nogal enthousiast inkochten doen we het zaterdag nog eens met de restjes. Uiteraard ‘moeten’ we beide dagen voorafgaand aan het eten ook borrelen, want ook daarvoor hebben we nog vanalles in huis. Het weer werkt goed mee en het Werfje beschikt over genoeg knusse plekjes dus het sfeerbeeld ziet er als volgt uit:

Vlakbij groeit een schitterende passiebloem.

Tussen alle drukke bezigheden door brengen we al wat was naar huis, nemen we de post door en aaien we Groentekat alvast.

Zaterdagochtend komen Lies en Yep om de koffie. Yep had al eens eerder kennis gemaakt met Karel, hij was al eens bemanning voor Meneer K:)dootje. Lies zag Karel nog nooit in levende lijve. Het was een aangename kennismaking, resulterend in een eigen blogpost voor Karel in de serie ‘Wat ik vandaag maakte’ die Lies schrijft.

Zondag varen we, helaas op de motor wegens gebrek aan wind, definitief teug naar Wolphaartsdijk. Na het sjouwen van de spullen naar de auto spelen we nog een potje jeu-de-boule met de ballen die we na de proefrit in Blankenberge kregen. Die plastic ballen op de ‘officiële’ baan geven hilarische effecten.

Daarna weten we geen excuus meer en moeten we echt naar huis. Het werkende leven weer tegemoet…